No Tengo Tiempo (De Cambiar Mi Vida) - Rodrigo Gonzalez

Cabalgo sobre sueños innecesarios y rotos

Prisionero iluso de esta selva cotidiana

Y como hoja seca que vaga en el viento

Vuelo imaginario sobre historias de concreto

Navego en el mar de las cosas exactas

Voy clavado en momentos de semánticas gastadas;

Y cual si fuera una nube esculpida sobre el cielo

Dibujo insatisfecho mis huellas en el invierno

Ya que yo no tengo tiempo de cambiar mi vida

La máquina me ha vuelto una sombra borrosa;

Y, aunque soy la misma puerta que han negado tus ojos

Sé que aún tengo tiempo para atracar en un puerto

Camino automático en una alfombra de estatuas

Masticando en mi mente las verdades más sabidas;

Y como un lobo salvaje que ha perdido su camino

He llenado mis bolsillos con escombros del destino

Sabes bien que manejo implacable mi nave cibernética

Entre aquel laberinto de los planetas muertos;

Y, cual si fuera la espuma de un anuncio de cerveza

Una marca me ha vendido ya la forma de mi cabeza

Ya que yo no tengo tiempo de cambiar mi vida

La máquina me ha vuelto una sombra borrosa;

Y, aunque soy la misma puerta que han negado tus ojos

Sé que aún tengo tiempo para atracar en un puerto

Ik rijd op onnodige en gebroken dromen

Misleide gevangene van deze alledaagse jungle

En als een droog blad dat dwaalt in de wind

Denkbeeldige vlucht over verhalen van beton

Ik zeil in de zee van exacte dingen

Ik zit vast in momenten van versleten semantiek;

En alsof het een wolk is die in de lucht is uitgehouwen

Ontevreden teken ik mijn voetstappen in de winter

Omdat ik geen tijd heb om mijn leven te veranderen

De machine heeft me in een vage schaduw veranderd;

En hoewel ik dezelfde deur ben die je ogen hebben geweigerd

Ik weet dat ik nog tijd heb om aan te meren in een haven

Automatisch pad op een tapijt van beelden

In gedachten de meest bekende waarheden kauwend;

En als een wilde wolf die de weg kwijt is

Ik heb mijn zakken gevuld met het puin van het lot

Je weet heel goed dat ik meedogenloos mijn cybernetische schip bestuur

Tussen dat labyrint van dode planeten;

En alsof het het schuim van een bierreclame is

Een merk heeft me de vorm van mijn hoofd al verkocht

Omdat ik geen tijd heb om mijn leven te veranderen

De machine heeft me in een vage schaduw veranderd;

En hoewel ik dezelfde deur ben die je ogen hebben geweigerd

Ik weet dat ik nog tijd heb om aan te meren in een haven