C'est peut-être - Richard Galliano, Allain Leprest

C’est peut-être Mozart le gosse qui tambourine

Des deux poings sur l’bazar des batteries de cuisine

Jamais on le saura, l’autocar du collège

Passe pas par Opéra, râpé pour le solfège

C’est peut-être Colette la gamine penchée

Qui recompte en cachette le fruit de ses péchés

Jamais on le saura, elle aura avant l’heure

Un torchon dans les bras pour se torcher le cœur

C’est peut-être Grand Jacques le petit au rire bête

Qui pousse dans la flaque sa boîte d’allumettes

Jamais on le saura, on le fera maçon

Râpé Bora Bora, un mur sur l’horizon

C’est peut-être Van Gogh le p’tit qui grave des ailes

Sur la porte des gogues avec son opinel

Jamais on le saura, râpé les tubes de bleu

Il fera ses choux gras dans l'épicerie d’ses vieux

C’est peut-être Cerdan le môme devant l'école

Qui recolle ses dents à coup de Limpidol

Jamais on le saura, KO pour ses vingt piges

Dans le ring de ses draps en serrant son vertige

C’est peut-être Jésus le gosse de la tour neuf

Qu’a volé au Prisu un gros œuf et un bœuf

On le saura jamais pauvre flocon de neige

Pour un bon Dieu qui naît, cent millions font cortège

Misschien is het Mozart de drummende jongen

Twee vuisten op de puinhoop van kookgerei

We zullen het nooit weten, de collegebus

Ga niet langs Opera, geraspt voor muziektheorie

Misschien is het Colette het scheve kind

Wie vertelt in het geheim over de vrucht van zijn zonden?

We zullen het nooit weten, ze zal voor haar tijd zijn

Een doek in de armen om het hart af te vegen

Misschien is het Grand Jacques, de jongen met de domme lach

Wie duwt zijn doosje lucifers in de plas

We zullen het nooit weten, we zullen het metselaar maken

Geraspte Bora Bora, een muur aan de horizon

Misschien is het Van Gogh de kleine die vleugels kerft

Op de deur van de gogues met zijn opinel

We zullen het nooit weten, geraspte buizen van blauw

Hij zal zijn vette kool doen in de kruidenierswinkel van zijn oude mensen

Misschien is het Cerdan de jongen voor de school

Wie zet zijn tanden weer in elkaar met Limpidol

We zullen het nooit weten, KO voor zijn twintig jaar

In de ring van zijn lakens, zijn duizeligheid geklemd

Misschien is het Jezus, de jongen uit toren negen

Wat stal van de Prisu een groot ei en een os?

We zullen het nooit weten die arme sneeuwvlok

Voor een goede God die geboren is, maken honderd miljoen een processie