Aidat - Rekami, Rhyi, Jussi Kuoma

Lastauslavalla sittarin kaatuu sanalla rauta esiriput

On Masalla vaan muistivihko

Heiluttelen tossuu ku pellon laidal

Syvällä päässä jokanen mielensä aidal

Vartiotornis yksinäinen vahti

Nojailemas pilarii kunnes nousee ku kasvi

Touchi tallel, tääl mä kurottelen kuuta

Kai mä joku päivä pääsen Laajikkaan asti

Uudestaan yritä, päästä katkeruudesta

Kaada muureja pois jotka seuraa mua näil huudeilla

Päivälle auliina, perustan perheen

Muutan rannikolle mis ei oo maisemaa kauniimpaa

Puhu suurist toiveista suoraan, mä puhun nuorille huonommist puolista ääneen

Mä puhun, mut en ala huolilla suolaa, mä puhun ihmisille vesimelonin päälle hei

Nyt mä kusen sähköaitaan mieleni vieterit löysäl kiertelemättä

Aika aidat kaataa, katkeruus repii kaiken palasiks

Ja tiedäthän sä kyllä että

Aika aidat kaataa, katkeruus repii kaiken palasiks

Tää pääty on auki, metsä on palatsi

|Verse 2: Rhyi]

Aidan tuolla puolen ruoho on laillista

Jaettu elämä ajan ajatuksissa

Komerot käryää hakkuu aukea aukee

Autiomaa leviää ja aidat nousee

Erotellaan lajit partikkelipaloina

Itkumuuri polvillaa henkemme on halpa

Sulje media, availen suuta, minä olen joku, rajan yli huudan

Kiven läpi kulkee sydämmen basso

Riista-aidas ihmisen mentävä aukko

Kolmesataa tonnii piikkilankaa levällää

Silmänräpäyksessä pääkaupungin ympärillä

Sermei siirrellää, jengi poteroissa, aivot lyö vapautta ei historiaa toista

Penni ajatuksesta tonni rajauksesta

Ei maksa mitään paeta aitauksesta

Metsä on palatsi, metsä on palatsi

Aika aidat kaataa, katkeruus repii kaiken palasiks

Ja tiedäthän sä kyllä että

Aika aidat kaataa, katkeruus repii kaiken palasiks

Tää pääty on auki, metsä on palatsi

Mä käytin varmaan puolet elämästäni

Aidan taakse kurkistelemiseen, ongelma tästäki

Ku jos nytte ei koskaa se nyt

Mitä kaipaat nii meno ei oo koskaan kevyt

No mitä sitte vaikka tavotteet välil karkaa

Se on täysin harhaa kurotella aidan yli välipalaa

Ku sulla kuitenki omas uunissa paistit ja

Haaveilet omaisuuksia maistis

Sitäpaitsi mä en ees jaksais kiivetä

Pitää kiertää ku en menis yli ees kenenkään siivellä

Plus mä oon mielelläni jalat maas, pää pilvis

Samanlail et pysty omaa tonttii rakastaa

Muut tirkistelee muidenki ja sillä meinaan et on älyluurin

Somen päässä vaikka menis skeidalle

Mut täl hetkellä tää on risuaita luuri kii

Mä kaadan rajat, oletukset ja aitoja suurimpii yeah

Op een pallet crasht een sittarin met het woord ijzeren gordijnen

Masalla heeft alleen een notitieboekje

Ik wiebel met mijn schoenen aan de rand van het veld

Diep in de gedachten van iedereen

Wachttoren eenzame bewaker

Leunend op de pilaar totdat de plant opkomt

Raak me aan, hier reik ik naar de maan

Ik denk dat ik op een dag in Laajikka zal komen

Probeer het opnieuw, kom uit de bitterheid

Giet de muren die mij volgen neer met deze kreten

Voor vandaag begin ik een gezin

Ik ga verhuizen naar een kust die niet zo mooi is

Praat direct over hoge verwachtingen, ik praat hardop met jonge mensen over de nadelen

Ik praat, maar ik begin me geen zorgen te maken over zout, ik praat met mensen over watermeloen hey

Nu neuk ik mijn elektrische afrastering zonder mijn gedachten te verdraaien

Als de hekken vallen, scheurt bitterheid alles aan stukken

En je weet dat

Als de hekken vallen, scheurt bitterheid alles aan stukken

Dit einde is open, het bos is een paleis

| Vers 2: Rhyi]

Het gras aan de andere kant van het hek is legaal

Een gedeeld leven in de gedachten van de tijd

De kasten hebben last van open kappen

De woestijn breidt zich uit en de hekken komen omhoog

Scheid soorten in deeltjesdeeltjes

De huilende muur op onze knieën voor ons leven is goedkoop

Zwijg de media, ik open mijn mond, ik ben iemand, over de grens schreeuw ik

De bas van het hart gaat door de steen

Game-fence door mensen geopende opening

Driehonderd ton prikkeldraad uitgespreid

In een oogwenk door de hoofdstad

Sermei move, de bende in aardewerk, de hersenen verslaan vrijheid is niet de geschiedenis van een ander

Een cent van het idee van een ton bijsnijden

Het kost niets om aan het hek te ontsnappen

Het bos is een paleis, het bos is een paleis

Als de hekken vallen, scheurt bitterheid alles aan stukken

En je weet dat

Als de hekken vallen, scheurt bitterheid alles aan stukken

Dit einde is open, het bos is een paleis

Ik heb waarschijnlijk de helft van mijn leven doorgebracht

Achter het hek gluren, hier ook een probleem

Ku als je het nu nooit meer aanraakt

Wat je ook mist, dus gaan is nooit licht

Nou, wat als de doelen soms opraken?

Het is volkomen een illusie om over het hek naar een snack te grijpen

Je hebt echter je eigen oven gebakken en

Je droomt van een fortuin aan proeven

Trouwens, ik kon niet voor me klimmen

Je moet rondkomen als ik niet over iemands vleugel ga

Plus ik ben blij met mijn voeten op de grond, hoofd bewolkt

Op dezelfde manier zul je niet van je eigen plot kunnen houden

Anderen gluren naar anderen en omdat je bedoelt dat je geen slimme handset hebt

Aan het einde van Some ging ik schaatsen

Maar op dit moment is dit een hek

Ik giet de grenzen, aannames en echte beste yeah