È finita - Rein

E sarà stato qualche anno fa

Seduto sotto un albero migliore

Che mi chiedevo quand'è che tutto fosse iniziato

E mi dicevo che certo non era così che doveva finire

Abbiamo gli occhi sul finestrino

Dove le case non sono le stesse

Chiuse dietro a mura da cui non puoi più scappare

E mi chiedevi dove si nasconde l’infame che le ha costruite

E le piazze sono vuote

Non gli servono catene

Loro pensano al nostro bene

Loro pensano per noi

E le domande sono neve

Che si scioglie il giorno dopo

Nella vita quotidiana

Siamo ovunque e in nessun luogo

Saranno sbarre a farmi da galera

O a spaccarmi la milza la notte

Tra attentati e tritolo esplosi quasi per noia

Ma dentro le loro stanze conviene obbedire e non fare domande

Avrò nascosto per bene le prove

Per discolparmi in tribunale

Ho già interrato la mia pistola caricata a sale

E quando saranno alla porta io gli urlerò di non avere paura

È una pace artificiale

Sopra il bene, sopra il male

Lotterie per discolparsi

Dai lavaggi di coscienza

Sono specchi deformanti

Per sembrare un po' più snelli

Più giovani e più belli

Più ricchi e meno soli

Sarà un mirino a tracciare il contesto

A separare il falso dal vero

Saranno ronde di ferro a difendermi dall’uomo nero

E sarà tardi per capire che cos'è che non si poteva comprare

Come il divino in un campo di grano

Come i sogni che mi hanno rubato

Come le guardie vestite da persone per bene

Come lo specchio che ogni mattina ricorda benissimo da che parte stare

Nella notte illuminata

Dai fanali del consenso

Gli abbonati alla calma

Esplodevano in silenzio

Senza emettere sentenze

Senza colpi né pistole

Fucilavano gli ostaggi

In nome dell’amore

En dat moet een paar jaar geleden zijn geweest

Zittend onder een betere boom

Dat ik me afvroeg wanneer het allemaal begon

En ik zei tegen mezelf dat dit zeker niet was hoe het had moeten eindigen

We hebben ogen op het raam gericht

Waar de huizen niet hetzelfde zijn

Opgesloten achter muren waaruit je niet meer kunt ontsnappen

En je vroeg me waar de schurk die ze heeft gebouwd zich verstopt

En de vierkanten zijn leeg

Hij heeft geen kettingen nodig

Ze denken aan ons welzijn

Ze denken voor ons

En de vragen zijn sneeuw

Die smelt de volgende dag

In het dagelijkse leven

We zijn overal en nergens

De tralies zullen fungeren als mijn gevangenis

Of om 's nachts mijn milt te breken

Tussen aanvallen en TNT explodeerde bijna uit verveling

Maar in hun kamers is het beter om te gehoorzamen en geen vragen te stellen

Ik moet het bewijs goed hebben verborgen

Om me vrij te pleiten in de rechtbank

Ik heb mijn geweer geladen met zout al begraven

En als ze voor de deur staan, schreeuw ik tegen ze dat ze niet bang moeten zijn

Het is een kunstmatige vrede

Boven het goede, boven het kwade

Loterijen om uw naam te zuiveren

Van gewetensspoelingen

Het zijn lachspiegels

Om er wat slanker uit te zien

Jonger en mooier

Rijker en minder alleen

Het zal een zoeker zijn om de context te traceren

Om het valse van het ware te scheiden

Er zullen ijzeren patrouilles zijn om me te verdedigen tegen de zwarte man

En het zal te laat zijn om te begrijpen wat het is dat niet kon worden gekocht

Zoals het goddelijke in een tarweveld

Zoals de dromen die van mij hebben gestolen

Zoals de bewakers gekleed als respectabele mensen

Zoals de spiegel die je er elke ochtend heel goed aan herinnert aan welke kant je staat

In de verlichte nacht

Van de lantaarns van toestemming

Abonnees om te kalmeren

Ze explodeerden in stilte

Zonder oordelen uit te vaardigen

Geen schoten of geweren

Ze schoten de gijzelaars neer

In de naam van de liefde