Fields of Donegal - Reggie Watts

Oh there she stood on the cliffs of orchid

And the mountains did cry her name

And the flowers came a-cryin' for her passin' did the worst

As she turned her gaze to the sea

How the wind blew that night

And the window of the voices carried the voice of her grandfather

And the voice of the old man whispered into her ears, «Do not concern

Yourself with the deep deep blue sea.»

She stood on the cliffs and she watched

As the ocean did roll itself into that earthly ball

Well the crash on the sandy earth we knew not where she wallowed

But she did not see the essence of the end

Follow down those steep grimy steps

At the time of a child is at hand

She descends way on the smile of a nation

Only to find that she’s lost her man to that deep blue horizon of the

Shore

Can I try some of your biscuits?

Your biscuits are delightful

Your biscuits are delightful

They’re flakey and they’re chew—

Chewy like the raisins you put inside your bread

And when it comes time for the supper

You’ll be there instead of Fred

As she go a-corner she knew she wasn’t the (incomprehensible)

Now she’s got the calling of the ancient writing on her head

She’s a beauty and she knowed it

Her man is lost at sea

With her grandfather away for the night

She was the shining flea

The shining flea jumps from man to man

Giving all it can to inflict disease

It’s the end of a new time a noonish and to a (incomprehensible)

Well that’s going to be time as it’s going to take approximately forty-five

Hours here past the hour

Also some other things that we’ve been a part of have been dismantled by

The society as well and we’ll be looking at that later at nine-thirty

But first up we need sports scores, and sports scores it is;

given by our

Favorite sports guru: Sledge Flurson.

Sledge?

Oh daar stond ze op de kliffen van orchideeën

En de bergen riepen haar naam

En de bloemen kwamen huilend omdat haar passin' het ergste deed

Terwijl ze haar blik op de zee richtte

Hoe de wind die nacht blies

En het venster van de stemmen droeg de stem van haar grootvader

En de stem van de oude man fluisterde in haar oren: "Maak je geen zorgen"

Jezelf met de diepe diepblauwe zee.»

Ze stond op de kliffen en ze keek toe

Zoals de oceaan zichzelf in die aardse bal rolde

Nou, de crash op de zanderige aarde, we wisten niet waar ze wentelde

Maar ze zag de essentie van het einde niet

Volg die steile vuile trappen

Op het moment van een kind is bij de hand

Ze daalt af op de glimlach van een natie

Alleen om te ontdekken dat ze haar man heeft verloren aan die diepblauwe horizon van de

Oever

Mag ik wat van je koekjes proberen?

Je koekjes zijn heerlijk

Je koekjes zijn heerlijk

Ze zijn onbetrouwbaar en ze kauwen -

Taai zoals de rozijnen die je in je brood doet

En als het tijd is voor het avondeten

Jij bent er in plaats van Fred

Toen ze de hoek omging, wist ze dat ze niet de (onbegrijpelijke)

Nu heeft ze de roeping van het oude schrift op haar hoofd

Ze is een schoonheid en ze wist het

Haar man is verdwaald op zee

Met haar grootvader een nachtje weg

Ze was de stralende vlo

De glanzende vlo springt van man tot man

Alles geven om ziekte te veroorzaken

Het is het einde van een nieuwe tijd een middag en een (onbegrijpelijke)

Nou, dat wordt tijd, want het duurt ongeveer vijfenveertig

Uren hier voorbij het uur

Ook zijn enkele andere dingen waar we deel van hebben uitgemaakt, ontmanteld door

De samenleving ook en daar kijken we later om half tien naar

Maar eerst hebben we sportuitslagen nodig, en sportuitslagen wel;

gegeven door onze

Favoriete sportgoeroe: Sledge Flurson.

Slee?