Demons Rising - Rebellion

The crown, my deeds Like a burden does it seem

I stand all alone In a dark and empty dream

Such is the bitter taste

Of the blarney outta hell

There was a life to waste

And the witches did it well

Here as I sit

On a cold and empty throne

The thanes, most men

All have fled I am alone

Such is the bitter taste

Of my hopes about to fall

There was a life to waste

I see demons rising tall

(Bridge:)

No use to run and hide

No use to run and hide

(Ref.:)

Now as my dreams lie there in pieces

Where is the glory after all

Now as I stand amidst the ruins

I see demons rising tall

Demons rising tall

Still I am invincible

No fear in my heart there’ll be

No man man of woman born

Shall have power over me

Yet there is a bitter taste

Of the madness that did fall.

I had a life to waste

I see demons rising tall

(Macbeth:) They have tied me to a stake.

I cannot fly, but bear-like I must

fight the course.

What’s he that was not born of woman?

Such a one am I to fear,

or none.

(Young Siward:) What is thy name?

(Macbeth:) Thou’lt be afraid to hear it.

(Young Siward:) No, though thou call’st thyself a hotter name than any is in

hell.

(Macbeth:) My name’s Macbeth.

(Young Siward:) The devil himself could not pronounce a title more hateful to

mine ear.

(Macbeth:) No, nor more fearful.

(Young Siward:) Thou liest, abhorred tyrant.

With my sword I’ll prove the lie

thou speak’st.

(They fight, and young Siward is slain)

(Macbeth:) Thou wast born of woman, but swords I smile at, weapons laugh to

scorn, brandished by man that’s of a woman bom.

(Macbeth:) Why should 1 play the Roman fool, and die on mine own sword?

Whiles I see lives, the gashes do better upon them.

(Enter Macduff)

(Macduff:) Turn, hell-hound, turn.

(Macbeth:) Macduff, of all men else I have avoided thee.

But get thee back.

My soul is too much charged with blood of thine already.

(Macduff:) I have no words;

My voice is in my sword, thou bloodier villain than

terms can give thee out.

(They fight)

(Macbeth:) Thou losest labour.

As easy mayst thou the intrenchant air with thy

keen sword impress as make me bleed.

Let fall thy blade on vulnerable crests;

I bear a charmed life, which must not yield to one of woman born.

(Macduff:) Despair thy charm, and let the angel whom thou still hast served

tell thee Macduff was from his mother’s womb untimely ripped.

(Macbeth:) Accursed be that tongue that tells me so, for it hath cowed my

better part of man;

and be these juggling fiends no more believed,

that palter with us in a double sense, that keep the word of promise to our

ear and break it to our hope.

I’ll not fight with thee.

(Macduff:) Then yield thee, coward,

(Macbeth:) I will not yield to kiss the ground before your feet,

and to be baited with the rabble’s curse.

Though thou opposed being of no woman born, yet I will try the last.

Before my body I throw my warlike shield.

Lay on, Macduff, and damned be him

that first cries: «Hold, enough!"My fate may have turned to black but at least

I 'II die with harness on my back.

De kroon, mijn daden Als een last lijkt het

Ik sta helemaal alleen In een donkere en lege droom

Zo is de bittere smaak

Van de blarney uit de hel

Er was een leven te verspillen

En de heksen deden het goed

Hier als ik zit

Op een koude en lege troon

De thanes, de meeste mannen

Allen zijn gevlucht, ik ben alleen

Zo is de bittere smaak

Van mijn hoop op het punt te vallen

Er was een leven te verspillen

Ik zie demonen hoog oprijzen

(Brug:)

Geen zin om te rennen en te verbergen

Geen zin om te rennen en te verbergen

(ref.:)

Nu mijn dromen daar in stukken liggen

Waar is tenslotte de glorie

Nu ik tussen de ruïnes sta

Ik zie demonen hoog oprijzen

Demonen die hoog oprijzen

Toch ben ik onoverwinnelijk

Geen angst in mijn hart zal er zijn

Geen man man of vrouw geboren

Zal macht over mij hebben

Toch is er een bittere smaak

Van de waanzin die viel.

Ik had een leven te verspillen

Ik zie demonen hoog oprijzen

(Macbeth:) Ze hebben me aan een paal gebonden.

Ik kan niet vliegen, maar als een beer moet ik dat wel

de koers aanvechten.

Wat is hij die niet uit een vrouw is geboren?

Zo iemand ben ik te vrezen,

of geen.

(Jonge Siward:) Wat is uw naam?

(Macbeth:) Je zou bang zijn om het te horen.

(Young Siward:) Nee, hoewel je jezelf een heter naam noemt dan wie dan ook is in

hel.

(Macbeth:) Mijn naam is Macbeth.

(Young Siward:) De duivel zelf kon geen titel hatelijker uitspreken voor

mijn oor.

(Macbeth:) Nee, en ook niet angstiger.

(Jonge Siward:) Jij liegt, verafschuwde tiran.

Met mijn zwaard zal ik de leugen bewijzen

jij spreekt.

(Ze vechten en de jonge Siward wordt gedood)

(Macbeth:) Je bent geboren uit een vrouw, maar zwaarden waar ik om lach, wapens lachen om

minachting, zwaaiend door een man die van een vrouw is.

(Macbeth:) Waarom zou ik de Romeinse dwaas spelen en sterven door mijn eigen zwaard?

Terwijl ik levens zie, doen de sneden het beter bij hen.

(Voer Macduff in)

(Macduff:) Draai, hellehond, draai.

(Macbeth:) Macduff, van alle andere mensen heb ik u vermeden.

Maar haal je terug.

Mijn ziel is al te veel geladen met bloed van u.

(Macduff:) Ik heb geen woorden;

Mijn stem is in mijn zwaard, jij bloedigere schurk dan...

voorwaarden kunnen u uitdelen.

(Ze vechten)

(Macbeth:) Gij verliest arbeid.

Zo gemakkelijk moge gij de diepgewortelde lucht met uw

scherp zwaard indruk maken en me laten bloeden.

Laat uw mes vallen op kwetsbare toppen;

Ik draag een gecharmeerd leven, dat niet mag wijken voor een geboren vrouw.

(Macduff:) Wanhoop aan je charme, en laat de engel die je nog steeds hebt gediend

zeg je dat Macduff uit de baarmoeder van zijn moeder ontijdig was gescheurd.

(Macbeth:) Vervloekt zij die tong die me dat vertelt, want hij heeft mijn schrik aangejaagd

beter deel van de mens;

en laat deze jonglerende duivels niet meer geloven,

die in dubbele zin met ons wankelen, die het woord van belofte aan onze

oor en verbreek het tot onze hoop.

Ik zal niet met u vechten.

(Macduff:) Geef je dan over, lafaard,

(Macbeth:) Ik zal niet toegeven om de grond voor je voeten te kussen,

en om te worden gelokt met de vloek van het gepeupel.

Hoewel je er tegen bent om uit geen enkele vrouw geboren te worden, toch zal ik het laatste proberen.

Voor mijn lichaam gooi ik mijn oorlogszuchtige schild.

Ga liggen, Macduff, en verdomme zij hem

die eerst roept: "Hou vol, genoeg!" Mijn lot is misschien zwart geworden, maar tenminste

Ik sterf met een harnas op mijn rug.