Claws Of Madness - Rebellion

Drifting in sleepless nightmares

Haunted by poisoned dreams

Washing your hands in the water

But the hands will never be clean

Now you pay the price

Your dreams drenched in blood

Now you realize

You have gone too far

Claws of madness

Holding your brain as they take you away

To the other

Side of sorrow

Where you pay what you owe

Claws of madness

Never ending pain drives you insane

You want to

Leave this world now

Death is kind you will find

Smile in the face of evil

Watching your life go by

Washing your hands in the water

God knows how you try

Whispers in your mind

Voices from far away

Can you hear them calling

Names from far away

After the suicide of his wife and companion in treason Macbeth must understand

that Macduff has finally succeeded and put together an army large in numbers

and determined to overthrow the tyrant — to purify the Scottish crown from the

blood that was she’d for it… His men flee from him… Leaving him alone with

his anger… His doubts and his sorrow…

Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow creeps in this petty pace from day to day

to the last syllable of recorded time, and all our yesterdays have lighted

fools the way to dusty death.

Out, out, brief candle.

Life’s but a walking

shadow, a poor player that struts and frets his hour upon the stage,

and then is heard no more.

It is a tale told by an idiot, full of sound and

fury, signifying nothing

Drijvend in slapeloze nachtmerries

Achtervolgd door vergiftigde dromen

Je handen wassen in het water

Maar de handen zullen nooit schoon zijn

Nu betaal je de prijs

Je dromen doordrenkt met bloed

Nu realiseer je je

Je bent te ver gegaan

Klauwen van waanzin

Houd je hersenen vast terwijl ze je meenemen

Aan de ander

Kant van verdriet

Waar u betaalt wat u verschuldigd bent

Klauwen van waanzin

Nooit eindigende pijn maakt je gek

U wilt

Verlaat deze wereld nu

De dood is vriendelijk die je zult vinden

Glimlach in het gezicht van het kwaad

Je leven voorbij zien gaan

Je handen wassen in het water

God weet hoe je het probeert

Fluistert in je gedachten

Stemmen van ver weg

Hoor je ze roepen?

Namen van ver weg

Na de zelfmoord van zijn vrouw en metgezel in verraad moet Macbeth begrijpen...

dat Macduff er eindelijk in is geslaagd en een groot leger heeft samengesteld

en vastbesloten om de tiran omver te werpen - om de Schotse kroon te zuiveren van de...

bloed dat ze ervoor had... Zijn mannen vluchten van hem... Hem alleen latend met...

zijn woede... Zijn twijfels en zijn verdriet...

Morgen, en morgen, en morgen sluipt van dag tot dag in dit kleine tempo

tot de laatste lettergreep van de opgenomen tijd, en al onze gisterenen zijn verlicht

dwazen de weg naar de stoffige dood.

Uit, uit, korte kaars.

Het leven is maar wandelen

schaduw, een arme speler die zijn uur op het podium stampt en piekert,

en dan wordt er niet meer gehoord.

Het is een verhaal verteld door een idioot, vol geluid en

woede, betekent niets