Бабочки - Re-pac, Майя Мёдова

Я спросил у своей лапочки: «Помнишь, у тебя животе жили бабочки?

Не одолжишь парочки?

А то мне стало до лампочки

Спорим, лишь рукава засучив, у тебя по щекам ручьи

Три года нам почти, значит, Бегбедер был прав, учти,

А помнишь, как же классно было нам с тобою?

В окно я наблюдал, как ты окрылена любовью

Ускоряла шаг, набирала домофона номер

Сердце било, как отбойный молоток, когда тебя я обнял,

Но увы, в итоге наш быт стал уныл и жалок

Начали барахлить, как пара подержанных иномарок

И глотая партии крошечных белых тапок

Совершали геноцид наших бабочек в животах

Мы автоматными очередями упрёков ранили больно

Били дробью недоверия, становясь посвободней

Через прицел безразличия целились исподлобья

И стреляли бронебойными пулями горькой иронии

Стоит ли доводить до контрольного выстрела

Чтобы уродливыми друг для друга стали мы с тобой?

Не будем спорить неистово, что же было убийственно

Истина в том, что мы любили искренне

Однако перебили их всех бессмысленно, беспощадно

Нас манит свободы свет, безделие тянет на дно

Оставив тут памятный след и героев наших павших оплакав

Отпразднуем же наш успех залпом, залпом

Перевезены чемоданы

Вместо бабочек в животе, в голове тараканы

Как домик из карт, любовь оказалась хрупка,

Но друг для друга не кануть сразу в лету наверняка нам

Просыпаюсь вечером, вид из окна не бодрит

Разум говорит мне: «Твори», но креатива не хватит даже на твит

Музу бы увидать хоть на миг

Она дико томит, пока тихо тает лимит

Идут эти дни, я им не хочу сказать «Погодите-ка»

Ведь мой мир теперь — это sit, сон, TV, диван

С тобой было плохо, без тебя не лучше

Видимо, Эйнштейн был прав — в мире всё относительно

То есть и тебя я не могу винить никак

Ведь эта насекомыми разобрана психика по винтикам

Давай пообещаем себе обойтись без вредителей

Когда с другими людьми крикнем бабочкам: «Летите к нам!»

Но тут мало красивых эпитетов

Этим тараканам просто так не прикажешь выйти вон

И с минимумом шансов оказаться победителями

Верю, скажем потом: «Они мешали нам любить, и вот мы…»

Перебили их всех бессмысленно, беспощадно

Нас манит свободы свет, безделие тянет на дно

Оставив тут памятный след и героев наших павших оплакав

Отпразднуем же наш успех залпом, залпом

Перебили их всех (всех) бессмысленно, беспощадно

Нас манит свободы свет (свет), безделие тянет на дно

Оставив тут памятный след (след) и героев наших павших оплакав

Отпразднуем же наш успех (успех) залпом (залпом), залпом

Ik vroeg mijn liefje: “Weet je nog dat er vlinders in je buik leefden?

Kun je een paar lenen?

En toen werd ik gek

We wedden, strompel gewoon je mouwen op, je hebt beekjes op je wangen

We zijn bijna drie jaar oud, dus Begbeder had gelijk, let wel,

Weet je nog hoe geweldig het voor jou en mij was?

Door het raam keek ik hoe je geïnspireerd wordt door liefde

Versnelde stap, het intercomnummer gebeld

Mijn hart klopte als een drilboor toen ik je omhelsde,

Maar helaas, uiteindelijk werd ons leven saai en ellendig

Begon zich te gedragen als een paar gebruikte buitenlandse auto's

En heel veel kleine witte pantoffels doorslikken

Pleegde de genocide van onze vlinders in hun buik

We verwondden pijnlijk met automatische uitbarstingen van verwijten

Ze sloegen met een schot van wantrouwen, werden vrijer

Door de aanblik van onverschilligheid, heimelijk mikkend

En ze schoten met pantserdoorborende kogels van bittere ironie

Is het de moeite waard om naar de controlefoto te gaan?

Zodat jij en ik lelijk voor elkaar worden?

Laten we niet woedend discussiëren over wat moorddadig was

De waarheid is dat we oprecht liefhadden

Ze hebben ze echter allemaal zinloos, genadeloos vermoord

We worden gewenkt door het licht van vrijheid, luiheid trekt naar de bodem

Hier een gedenkwaardig spoor achterlatend en rouwend om de helden van onze gevallenen

Laten we ons succes vieren met een volley, een volley

Koffers verplaatst

In plaats van vlinders in de buik, kakkerlakken in het hoofd

Als een kaartenhuis bleek liefde kwetsbaar,

Maar voor elkaar zinken we niet meteen in de vergetelheid

Ik word 's avonds wakker, het uitzicht vanuit het raam stimuleert niet

De geest zegt me: "Creëer", maar de creativiteit is niet genoeg, zelfs niet voor een tweet

Muse om in ieder geval even te zien

Ze kwijnt wild weg terwijl de limiet stilletjes aan het smelten is

Deze dagen gaan voorbij, ik wil ze niet zeggen "Wacht even"

Mijn wereld is nu tenslotte zit, slaap, tv, bank

Het was slecht met jou, het is niet beter zonder jou

Blijkbaar had Einstein gelijk - alles in de wereld is relatief.

Dat wil zeggen, ik kan het jou ook niet kwalijk nemen

Dit insect heeft tenslotte de psyche door radertjes ontmanteld

Laten we onszelf beloven om ongediertevrij te zijn

Als we met andere mensen naar vlinders schreeuwen: "Vlieg naar ons!"

Maar er zijn maar weinig mooie scheldwoorden

Je kunt deze kakkerlakken niet zomaar vertellen om eruit te komen

En met een minimale kans om winnaars te zijn

Ik geloof dat we later zullen zeggen: "Ze hebben ons verhinderd lief te hebben, en hier zijn we ..."

Heb ze allemaal zinloos, genadeloos vermoord

We worden gewenkt door het licht van vrijheid, luiheid trekt naar de bodem

Hier een gedenkwaardig spoor achterlatend en rouwend om de helden van onze gevallenen

Laten we ons succes vieren met een volley, een volley

Heb ze allemaal (allemaal) zinloos, genadeloos vermoord

We worden gewenkt door vrijheidslicht (licht), luiheid trekt naar de bodem

Hier een gedenkwaardig spoor achterlatend en rouwend om de helden van onze gevallenen

Laten we ons succes (succes) vieren met een slok (slik), gulp