The House - Razorlight

There’s a full moon over this ancient town

A clock faced the color of the sky

And every street that we walk down

Belongs to the house where my father died

Where prisoners march in luck step with each other

Reavers test the limit of their reign

Dragging their dead weight from the other

While I claim my place, center stage

I’ve been thrown by the thrashing of his going

Chained to his unseen stride

I’ve walked in luck step without knowing

My indifference, my only disguise

Now it comes through me like an injection

Anonymous pain throbbing real inside

And every pulse in my body

Belongs to the house where my father died

Won’t catch his spirit in a candle

On or alive in it’s guttering glow

And death comes through these streets like a scandal

Bent up and beaten, oh, a bitter body blow

And in bars and shaded back rooms

Those who can’t cope just get high

But every place this drink takes me to

Belongs to the house, where my father died

And there’s a full moon over this ancient town

Head lights numb the banner of the sky

Rain rages the steadings and the open ground

And I’m a child fighting shadows with tears in my eyes

And the valley cannons and thunder

Trees blow beneath the bruising of the sky

Like centuries shield the lake from my wonder

And I’m as helpless as a child hiding from life

And the face from my mind is fading

I count the wounds for the very first time

Tonight there’s gonna be a reckoning

I’m entering the house where my father died

Het is volle maan boven deze oude stad

Een klok in de kleur van de lucht

En in elke straat die we lopen

Behoort tot het huis waar mijn vader stierf

Waar gevangenen in geluk met elkaar marcheren

Reavers testen de limiet van hun heerschappij

Hun eigen gewicht van de ander slepen

Terwijl ik mijn plaats claim, centraal

Ik ben gegooid door het geselen van zijn gaan

Geketend aan zijn onzichtbare pas

Ik ben in de geluksstap gelopen zonder het te weten

Mijn onverschilligheid, mijn enige vermomming

Nu komt het door me heen als een injectie

Anonieme pijn klopt echt van binnen

En elke puls in mijn lichaam

Behoort tot het huis waar mijn vader stierf

Zal zijn geest niet vangen in een kaars

Aan of levend in het gootlicht

En de dood komt door deze straten als een schandaal

Opgebogen en geslagen, oh, een bittere klap op het lichaam

En in bars en schaduwrijke kamers aan de achterkant

Degenen die het niet aankunnen, worden gewoon high

Maar elke plek waar dit drankje me naartoe brengt

Behoort tot het huis waar mijn vader stierf

En er is volle maan boven deze oude stad

Koplampen verdoven de banier van de hemel

Regen raast over de stallen en de open grond

En ik ben een kind dat tegen schaduwen vecht met tranen in mijn ogen

En de vallei kanonnen en donder

Bomen waaien onder de blauwe plekken van de lucht

Als eeuwen het meer beschermen tegen mijn verwondering

En ik ben zo hulpeloos als een kind dat zich verbergt voor het leven

En het gezicht van mijn geest vervaagt

Ik tel de wonden voor de allereerste keer

Vanavond is er een afrekening

Ik ga het huis binnen waar mijn vader stierf