2 Anonimi - Randi, RINA

Eu nu pot să mă schimb

Nu în același timp

Plantez în mine frustrări, țări, mări

În care mă pierd

Mă pierd pe mine și nu mai pot să cred

Tu, tu nu mai vrei să fiu eu

Dar, oare, tu ai fost tu mereu?

Aruncă tu prima piatră!

Știi că și tu ești vinovată

Și dacă pleci, să pleci cu inima curată (Yeah, uh)

Și tot ce fac acum îmi pare inutil

Ard în mine iar și iar, fără fitil

Să nu spui «nu» niciodată

Dar cum să spui «mereu»

Când tu nu mai ești tu și eu nu mai sunt eu?

Ca doi anonimi, ne temem de singurătate

Fără să știm, stăm împreună, spate-n spate

Nici nu iubim, de frica de-a fi singuri, nici nu fugim

Ca doi anonimi, ne temem de singurătate

Fără să știm, stăm împreună, spate-n spate

Nici nu iubim, de frica de-a fi singuri, nici nu fugim

(Oameni, oameni, -s niște, -s niște)

Oamenii-s niște oglinzi (Ey)

Mă vinzi, pe tine te vinzi (Ey)

Mă minți, pe tine te minți (Ey)

's păcătos, nu putem fi sfinți (Ey)

Nu putem fi decât ce suntem

Nu mă schimb, nu te schimbi, nici dacă vrem

Blocați, baby, în noi și în tot ce avem

Noi, doi anonimi, și ăsta-i ultimul tren

Nu există greșeli, baby

Când noi suntem o greșeală

Și singur nu-mi găsesc muza

Eu, foaie, și tu, cerneală

Mai scrie-mi, străino, povești despre tine

Pe inimă, încă o coală

Paharele noastre sunt pline

Și camera noastră prea goală

Ca doi anonimi, ne temem de singurătate

Fără să știm, stăm împreună, spate-n spate

Nici nu iubim, de frica de-a fi singuri, nici nu fugim

Ca doi anonimi, ne temem de singurătate

Fără să știm, stăm împreună, spate-n spate

Nici nu iubim, de frica de-a fi singuri, nici nu fugim

Ca doi anonimi…

ik kan niet veranderen

Niet tegelijkertijd

Ik plant frustraties in mezelf, landen, zeeën

waarin ik verdwaal

Ik verlies mezelf en ik kan het niet geloven

Jij, je wilt niet meer dat ik mezelf ben

Maar ben je altijd jezelf geweest?

Gooi de eerste steen!

Je weet dat jij ook schuldig bent

En als je weggaat, vertrek dan met een zuiver hart (Ja, uh)

En alles wat ik nu doe lijkt me nutteloos

Ik brand keer op keer in mezelf, zonder pit

Zeg nooit nee"

Maar hoe zeg je "altijd"

Wanneer jij niet meer jij bent en ik niet meer ik ben?

Als twee anonieme mensen zijn we bang voor eenzaamheid

Zonder het te weten zitten we samen, rug aan rug

We hebben niet lief, uit angst om alleen te zijn, en we rennen ook niet weg

Als twee anonieme mensen zijn we bang voor eenzaamheid

Zonder het te weten zitten we samen, rug aan rug

We hebben niet lief, uit angst om alleen te zijn, en we rennen ook niet weg

(Mensen, mensen, -s wat, -s wat)

Mensen zijn spiegels (Ey)

Je verkoopt me, je verkoopt me (Ey)

Ik lieg, jij liegt (Ey)

is zondig, we kunnen niet heilig zijn (Ey)

We kunnen alleen zijn wie we zijn

Ik verander niet, jij verandert niet, zelfs als we dat willen

Kom vast te zitten, schat, in ons en in alles wat we hebben

Wij, twee anonieme mensen, dit is de laatste trein

Geen fouten, schat

Wanneer we een fout zijn

En ik kan mijn muze niet alleen vinden

Ik, blad, en jij, inkt

Vertel me, vreemdeling, verhalen over jou

Op het hart nog een vel

Onze glazen zijn vol

En onze kamer is te leeg

Als twee anonieme mensen zijn we bang voor eenzaamheid

Zonder het te weten zitten we samen, rug aan rug

We hebben niet lief, uit angst om alleen te zijn, en we rennen ook niet weg

Als twee anonieme mensen zijn we bang voor eenzaamheid

Zonder het te weten zitten we samen, rug aan rug

We hebben niet lief, uit angst om alleen te zijn, en we rennen ook niet weg

Zoals twee anonieme...