The Day the Sun Came - Raashan Ahmad, Keren Ann

I was walking through the open plain

In the silver lining of a burning flame

You empower me like a fast train

When suddenly you called through the rain

Did you hear me call your name?

I called your name…

The day the sun came

You finally left

I hate the «goodbye»

The day the sun came

You needed to fly

No more seeing your heartless heavens now

And my smile left with your heartbeat, mamma angel

Fixer of scars, queen of song

And laughter to make 4 walls home

And then from breast to bone no matter what was shown

You fought through a smile and strength and prayer

And fear and tear and courage and worry

And weight loss and doctor’s words

Make your mother as comfortable as possible

Rainfall, took hand in mine, breath slowing down

Welcome ancestors into the room

The sun came…

I was walking through the open plain

In the silver lining of a burning flame

You empower me like a fast train

When suddenly you called through the rain

Did you hear me call your name?

I called your name…

The day the sun came

You’re finally here

I love the «hello»

The day the sun came

I started to grow

And barely for months becoming of this world

For spirit and thought, your heart uncurled

With love and joy, she pushed, she was

You are life, birth

Giver of new eyes, baby boys, crazy joy

Who knew how much love hearts could hold?

And you?

Me?

She?

Grandparents?

Africa?

Earth and we, stars, all there is and was and will be

Thank you for what you’ve shown me

Know that your existence has saved your father’s life

And unlocked magic in this world

Son

I called your name

I called your name

You empower me like a fast train

I called your name

I called your name

The day the sun came

Ik liep door de open vlakte

In de zilveren voering van een brandende vlam

Je geeft me kracht als een snelle trein

Toen je plotseling door de regen riep

Heb je me je naam horen roepen?

Ik heb je naam genoemd...

De dag dat de zon kwam

Je bent eindelijk vertrokken

Ik haat het "tot ziens"

De dag dat de zon kwam

Je moest vliegen

Je harteloze hemel nu niet meer zien

En mijn glimlach verliet met jouw hartslag, mama engel

Fixer van littekens, koningin van het lied

En lachen om 4 muren thuis te maken

En dan van borst tot bot, wat er ook werd getoond

Je vocht door een glimlach en kracht en gebed

En angst en tranen en moed en zorgen

En gewichtsverlies en de woorden van de dokter

Maak het je moeder zo comfortabel mogelijk

Neerslag, nam de mijne, adem langzamer

Verwelkom voorouders in de kamer

De zon kwam…

Ik liep door de open vlakte

In de zilveren voering van een brandende vlam

Je geeft me kracht als een snelle trein

Toen je plotseling door de regen riep

Heb je me je naam horen roepen?

Ik heb je naam genoemd...

De dag dat de zon kwam

Je bent er eindelijk

Ik hou van de "hallo"

De dag dat de zon kwam

Ik begon te groeien

En amper maanden lang van deze wereld geworden

Voor geest en gedachte, je hart ontkruld

Met liefde en vreugde duwde ze, ze was

Jij bent het leven, geboorte

Gever van nieuwe ogen, babyjongens, gekke vreugde

Wie wist hoeveel liefdesharten konden bevatten?

Jij ook?

Mij?

Ze?

Grootouders?

Afrika?

Aarde en wij, sterren, alles wat er is en was en zal zijn

Bedankt voor wat je me hebt laten zien

Weet dat je bestaan ​​het leven van je vader heeft gered

En ontgrendelde magie in deze wereld

Zoon

Ik heb je naam genoemd

Ik heb je naam genoemd

Je geeft me kracht als een snelle trein

Ik heb je naam genoemd

Ik heb je naam genoemd

De dag dat de zon kwam