Wendell Gee - R.E.M.

That’s when Wendell Gee takes a tug

Upon the string that held the line of trees

Behind the house he lived in He was reared to give respect

But somewhere down the line he chose

To whistle as the wind blows

Whistle as the wind blows, with me He had a dream one night

That the tree had lost its middle

So he built a trunk of chicken wire

To try to hold it up But the wire, the wire turned to lizard skin

And when he climbed inside

There wasn’t even time to say

Goodbye to Wendell Gee

So whistle as the wind blows

Whistle as the wind blows, with me If the wind were colors

And if the air could speak

Then whistle as the wind blows

Whistle as the wind blows

Dat is het moment waarop Wendell Gee aan een ruk trekt

Op het touwtje dat de bomenrij vasthield

Achter het huis waarin hij woonde, werd hij opgevoed om respect te geven

Maar ergens in de loop van de tijd koos hij ervoor

Fluiten als de wind waait

Fluit als de wind waait, met mij Hij had een droom op een nacht

Dat de boom zijn midden had verloren

Dus bouwde hij een stam van kippengaas

Om te proberen het omhoog te houden Maar de draad, de draad veranderde in hagedissenhuid

En toen hij naar binnen klom

Er was niet eens tijd om te zeggen

Afscheid van Wendell Gee

Dus fluit als de wind waait

Fluit als de wind waait, met mij Als de wind kleuren was

En als de lucht kon spreken

Fluit dan terwijl de wind waait

Fluit als de wind waait