Falk und Nachtigall - Puhdys

In ihrem Korb aus kaltem Stahl

Sitzt eine kleine Nachtigall

Befreien, befreien, befreien soll man sie

Denn sie sah blauen Himmel noch nie von nah

Und war, war noch niemals da und den Wald

Wie er grünt und wird niemals alt

Und doch doch er hat sie bald

Warte Du kleine Nachtigall!

Ich öffne Deinen Korb aus Stahl

Befreien, befreien, befreien wird ich Dich

Und sie flog hoch in die Luft und sang

Und es war war auch wie: Hab Dank

Hoch im Blau sah ich sie, wie sie flog

Sehr genau, ich sah sie genau

Dann fiel ein Falk auf sie herab

Und ihr Gesang brach plötzlich ab

Befreien, befreien, befreien wollt ich sie

Doch sie sah Falken nie von nah

Und er war er war plötzlich da

Hoch im Blau trafen seine Krallen

Die Nachtigall.

Ich sah es genau

In haar mand van koud staal

Zit een kleine nachtegaal

Ze moeten worden bevrijd, bevrijd, bevrijd

Omdat ze nog nooit een blauwe lucht van dichtbij heeft gezien

En was, was er nooit en het bos

Hoe hij groen wordt en nooit oud wordt

En toch heeft hij ze al snel

Wacht, kleine nachtegaal!

Ik open je mand van staal

Gratis, gratis, gratis ik zal je bevrijden

En ze vloog in de lucht en zong

En het was ook zo van: Dankjewel

Hoog in het blauw zag ik haar vliegen

Zeer nauwkeurig, ik zag ze duidelijk

Toen dook er een valk op hen neer

En haar zingen stopte plotseling

Ik wilde haar bevrijden, bevrijden, bevrijden

Maar ze heeft nog nooit valken van dichtbij gezien

En hij was er ineens

Hoog in het blauw ontmoetten zijn klauwen

De nachtegaal.

Ik zag het duidelijk