Баллада о блуждающих - Printa, Чаян Фамали

Я лежу на полу, как сломанный робот

Страдаю от скуки

На улице пекло, по телику мультиков нет, считаю пылинки в лучах

Скоро мама вернется с работы

С чем-то вкусным, спрятанным в сумке

И я выбегаю за дверь, услышав щелчок поворота ключа

В коридоре темно

В офисе нет никого, половина второго

Пятый кофе за ночь, утром сдача проекта, и я у смертельной черты (что?)

Что я делаю здесь столько лет?

Я сломанный… нет, я сломленный робот

И день ото дня я сюда прихожу умирать за чужие мечты

В темноте кто-то нежно берёт меня за руку, тянет не грубо

Синий свет монитора остался вдали, ватный пол ушёл из-под ног

И мы падаем в свежие простыни, и я чувствую губы

Это ты, ещё влюблена, и нас друг в друге полно (но)

Нас накроет огромной волной и оставит обломки у скал,

А повторный бушующий вал разобьет и размоет виденье

Я, который из будущего, себя прошлого здесь отыскал

И стою перед сотней дверей, но за каждой из них — лишь твои тени

И кажется важным всё

И правильным — путь любой

И вся эта боль — это просто сон

Короткий сон о встрече с тобой

И кажется важным всё

И правильным — путь любой

И вся эта боль — это просто сон

Короткий сон о встрече с тобой

В этой точке меняется всё, и все двери теперь приводят в наш дом

Я смотрю из-за штор

Я бы снова сюда не пришёл ни за что

В центре комнаты прошлые мы.

Ждём.

Вот-вот разыграется шторм

И я выбегаю за дверь, чтобы не вспоминать о пережитом,

Но я заперт в тоннеле зеркал

Возвращаясь, куда б не бежал

Здесь осколки и перья летают, как снег

Будто кто-то встряхнул снежный шар

Ты вцепилась ногтями мне в горло, твой крик разлетается по этажам

Я занёс свою руку в ударе

Я сломанный робот, мне жаль

Две души на условном облаке

Готовятся прыгнуть вниз

Я держу тебя крепко под руки

И ты за меня держись

Впереди у нас целая жизнь, я вспомню тебя, найду тебя там

Я буду любить тебя вечно и буду беречь, я тебя никогда не предам

Система не знает ошибок

И все варианты равны,

Но строка безупречного кода не видит извне, в чём же замысел

И пока мы живём на Земле, мы отравлены чувством вины,

Но очнёмся однажды и вспомним, что затеяли это сами всё

И значит, мы справимся

И кажется важным всё

И правильным — путь любой

И вся эта боль — это просто сон

Короткий сон о встрече с тобой

И кажется важным всё

И правильным — путь любой

И вся эта боль — это просто сон

Короткий сон о встрече с тобой

Ik lig op de grond als een kapotte robot

Ik heb last van verveling

Het was warm buiten, er zijn geen tekenfilms op tv, ik tel stofdeeltjes in de stralen

Mama komt snel terug van haar werk

Met iets lekkers verstopt in een zakje

En ik ren de deur uit en hoor de klik van de sleutel

Het is donker in de gang

Er is niemand op kantoor, half twee

Vijfde koffie van de nacht, projectoverdracht in de ochtend, en ik ben bij de doodslijn (wat?)

Wat doe ik hier al zoveel jaren?

Ik ben kapot... nee, ik ben een kapotte robot

En elke dag kom ik hier om te sterven voor de dromen van andere mensen

In het donker pakt iemand zachtjes mijn hand, trekt niet grof

Het blauwe licht van de monitor bleef ver weg, de gewatteerde vloer links van onder de voeten

En we vallen in frisse lakens en ik voel lippen

Jij bent het, nog steeds verliefd, en we zijn vol van elkaar (maar)

We zullen worden gedekt door een enorme golf en puin achterlaten bij de rotsen,

En de herhaalde woedende schacht zal breken en het zicht vertroebelen

Ik, die van de toekomst, vond mezelf hier van het verleden

En ik sta voor honderd deuren, maar achter elk ervan zijn alleen jouw schaduwen

En alles lijkt ertoe te doen

En de juiste manier is elke

En al deze pijn is slechts een droom

Een korte droom om jou te ontmoeten

En alles lijkt ertoe te doen

En de juiste manier is elke

En al deze pijn is slechts een droom

Een korte droom om jou te ontmoeten

Alles verandert op dit punt, en alle deuren leiden nu naar ons huis

Ik kijk van achter de gordijnen

Ik zou hier voor niets nog een keer komen

In het midden van de kamer zijn de verleden ons.

We wachten.

Hier komt de storm

En ik ren de deur uit om me de ervaring niet te herinneren,

Maar ik zit opgesloten in een tunnel van spiegels

Terugkeren waar je ook rent

Hier vliegen splinters en veren als sneeuw

Alsof iemand een sneeuwbol schudde

Je stak je nagels in mijn keel, je schreeuw verspreidt zich over de vloeren

Ik stak geschokt mijn hand op

Ik ben een kapotte robot, het spijt me

Twee zielen op een voorwaardelijke wolk

Klaar om naar beneden te springen

Ik houd je stevig onder mijn armen

En je houdt me vast

We hebben een heel leven voor ons, ik zal je herinneren, ik zal je daar vinden

Ik zal voor altijd van je houden en voor je zorgen, ik zal je nooit verraden

Het systeem kent geen fouten

En alle opties zijn gelijk

Maar een regel foutloze code ziet van buitenaf niet wat de bedoeling is

En terwijl we op aarde leven, worden we vergiftigd door schuld,

Maar op een dag worden we wakker en herinneren we ons dat we het allemaal zelf begonnen

En dat betekent dat we het aankunnen

En alles lijkt ertoe te doen

En de juiste manier is elke

En al deze pijn is slechts een droom

Een korte droom om jou te ontmoeten

En alles lijkt ertoe te doen

En de juiste manier is elke

En al deze pijn is slechts een droom

Een korte droom om jou te ontmoeten