Волна - Printa, Аня Верлин

Волна тяжелою грядою ползла на берег

И мне казалась неподъемной эта толща

Огромный грузный вал собрался на безветрии

Где мы со мной вдвоём стояли молча

И я себя спросил о том, что вижу

И взгляд мой тем же оказался занят

Волна уже была гораздо ближе

И страх мой по лицу потёк слезами

Остался только миг, и столько не осталось

Я крепко стиснул мысль о том, что не был слаб,

Но просто отпустил её, почувствовав усталость

Волна, дойдя до нас, меня окутав, понесла

Как тень себя оставил я, осознав итог

Грядущего желая, как долгожданный сон

Под водой я уже не способен на вдох

Я есть только сейчас, и всё

Словно капля, вернулся в поток

Сам рассечась

Себя рассёк

Ведь у части нет «до» и «потом»

Я есть только сейчас, и всё

Словно капля, вернулся в поток

Сам рассечась

Себя рассёк

Ведь у части нет «до» и «потом»

Я есть только сейчас

Море не старится

Море останется

Просто вода

Соль и вода

Хочется верить нам

Всё, что потеряно

Не навсегда

Не навсегда

Волна вбирает всех, и всюду проникают воды

Кого-то рано заберут, других приберегут

Проводят вброд, а, может, бросят в прорву водоворота

И никого, в итоге, не останется на берегу

Каким я буду, когда волна коснется моих ног?

Буду ли готов всё завершить?

В недолгий век необратимых дел — важно одно:

Помнить о смерти, чтобы не имитировать жизнь

Это, ведь, не черновик:

Не дошёл, не доделал, не дожил

Перед тем, как умрешь, живи

Делай лучшее из того, что можешь и должен

Я не найду себя старым, лечащим горечь утраты

Буду столетним ребенком праздновать смерть

Да, приближается ночь, но то, кем проснешься с утра ты

Стоит того, чтоб дождаться и посмотреть

Море не старится

Море останется

Просто вода

Соль и вода

Хочется верить нам (и я попрощаюсь)

Всё, что потеряно (но я за тобою приду)

Не навсегда (и мы попрощаемся)

Не навсегда

De golf kroop aan land in een zware bergkam

En deze dikte leek me ondraaglijk

Een enorme zware schacht verzameld in de afwezigheid van wind

Waar we samen in stilte stonden

En ik vroeg me af wat ik zie

En mijn blik bleek daarmee bezig te zijn

De golf was al veel dichterbij

En mijn angst liep met tranen over mijn gezicht

Er is nog maar een moment en er is nog zoveel over

Ik klampte me stevig vast aan de gedachte dat ik niet zwak was,

Maar hij liet haar gewoon gaan, moe

De golf, die ons bereikte, mij omhulde, droeg mij

Ik verliet mezelf als een schaduw en realiseerde het resultaat

Ik wens voor de toekomst, als een langverwachte droom

Onder water kan ik niet meer ademen

Ik ben nu pas, en dat is het

Als een druppel, keerde terug naar de stroom

ik snij mezelf

ik snij mezelf

Het deel heeft immers geen "voor" en "toen"

Ik ben nu pas, en dat is het

Als een druppel, keerde terug naar de stroom

ik snij mezelf

ik snij mezelf

Het deel heeft immers geen "voor" en "toen"

ik ben pas nu

De zee veroudert niet

De zee zal blijven

Gewoon water

Zout en water

Wil je ons geloven

Alles wat verloren is

Niet voor altijd

Niet voor altijd

De golf neemt iedereen mee en het water dringt overal binnen

Sommige zullen vroeg worden genomen, andere zullen worden opgeslagen

Ze waden, of misschien gooien ze ze in de afgrond van de draaikolk

En uiteindelijk zal niemand aan de kust blijven

Hoe zal ik zijn als de golf mijn voeten raakt?

Ben ik klaar om alles af te maken?

In de korte leeftijd van onomkeerbare gevallen is één ding belangrijk:

Onthoud de dood om het leven niet te imiteren

Dit is tenslotte geen concept:

Niet bereikt, niet afgemaakt, niet geleefd

Leef voordat je sterft

Doe het beste wat je kunt en moet

Ik zal mezelf niet oud vinden, de bitterheid van verlies genezen

Ik zal een honderdjarig kind zijn dat de dood viert

Ja, de nacht komt eraan, maar wie word je 's ochtends wakker

Het wachten waard

De zee veroudert niet

De zee zal blijven

Gewoon water

Zout en water

Ik wil ons geloven (en ik zal afscheid nemen)

Alles wat verloren is (maar ik zal voor je komen)

Niet voor altijd (en we nemen afscheid)

Niet voor altijd