Prolonged Exposure - Prawn

Let’s leave our heads for a day, when you got sick you said.

Let’s leave our heads for a day, when you got sick you said to wait for it to

change.

But it grew when you left and I’m stuck with this weight on my chest —

I’m betting on the breakers.

I’m stuck with myself and the fact that I couldn’t see

through a thirteen year old lens, which lends myself to believe that I’m

breathing in the same sea that you breathed.

The cancer that you fought, it brought a lot of pain.

I’m itching at an old wound.

I’m stitching up the seams.

I get comfort from tales that I’ve heard when you’d grab your girl and say,

I love you more than dawn on the sea.

Oh what you mean to me." It’s a far cry to say I got away.

Laten we ons hoofd een dag met rust laten, toen je ziek werd, zei je.

Laten we onze hoofden een dag met rust laten, toen je ziek werd, zei je te wachten tot het zou gebeuren

Wijzigen.

Maar het groeide toen je wegging en ik zit met dit gewicht op mijn borst —

Ik gok op de brekers.

Ik zit vast met mezelf en het feit dat ik niet kon zien

door een lens van dertien jaar oud, waardoor ik kan geloven dat ik...

ademen in dezelfde zee die je inademde.

De kanker waar je tegen vocht, het bracht veel pijn met zich mee.

Ik heb jeuk aan een oude wond.

Ik naai de naden dicht.

Ik haal troost uit verhalen die ik heb gehoord toen je je meisje vastpakte en zei:

Ik hou meer van je dan van de dageraad op de zee.

Oh wat je voor me betekent." Het is een verre schreeuw om te zeggen dat ik ben ontsnapt.