First as Tragedy, Second as Farce - Prawn

I’m aimless amongst connoisseurs.

I’m a stranger to these troubles — Why can’t I pick you up?

You’re sheer like the cliffs that you jump off from, I watch you closer than a

seabird.

You picked me up again from the bottom of my bay.

My sun soaked skin,

it’s a subtle feeling to find yourself in the place we’ve all been missing.

I missed you more when we were alone.

I miss the breakers breaking everything I’ve known.

I missed you more when we were alone.

I miss the breakers breaking the skin right off my bones.

You’ve held on.

I’ve been around you’ve been remiss end your own gains in lieu of this.

You’ve held on.

It’s in the past I can’t remember because it reminds me we’re an act -we're a

farce.

It’s better that we don’t.

If the God’s are fair then I am fucked.

I am my father’s son

Ik ben doelloos onder kenners.

Ik ben een vreemde van deze problemen. Waarom kan ik je niet ophalen?

Je bent net als de kliffen waar je vanaf springt, ik bekijk je dichterbij dan een

zeevogel.

Je hebt me weer opgepikt van de bodem van mijn baai.

Mijn door de zon doordrenkte huid,

het is een subtiel gevoel om jezelf te vinden op de plek die we allemaal hebben gemist.

Ik miste je meer toen we alleen waren.

Ik mis de brekers die alles breken wat ik heb gekend.

Ik miste je meer toen we alleen waren.

Ik mis de brekers die de huid van mijn botten breken.

Je hebt volgehouden.

Ik ben in de buurt geweest, je bent nalatig geweest, beëindig je eigen winst in plaats van dit.

Je hebt volgehouden.

Het is in het verleden dat ik me niet kan herinneren omdat het me eraan herinnert dat we een act zijn - we zijn een

farce.

Het is beter dat we dat niet doen.

Als de goden eerlijk zijn, dan ben ik de klos.

Ik ben de zoon van mijn vader