Человеку - Pra(Killa'Gramm)

Всё это было давно, я только открыл глаза

Твой образ передо мной, не было счастливей дня.

Если б я мог говорить, я бы наверно сказал,

Но я тихо засыпал под твоей курткой и молчал.

Не знаю, где мы, нет, я не запомнил дороги.

Не знаю, кто ты, но рад, что оказалась доброй.

Приютила меня, после приласкала,

Пришло то чувство, которого так не хватало.

Я не подарок, ты знаешь, но всё равно тебе нужен.

Ты следила за мной, вовремя давала кушать.

Я мог слушать часами, как ты по телефону

Со своей подругой обсуждаешь нового знакомого.

Часто оставляла меня дома одного,

В закрытой комнате я рвал и метал всё!

Уходила, забыв лишь аромат духов.

Не попрощавшись я ждал тебя увидеть вновь.

Ты кричала нервно, смотря на бардак.

Иногда даже била, а я не знал, что не так.

Но всё же, после извинялась и к себе звала,

А я был рад и засыпал в твоих ногах.

Целовал твои руки, твоё нежное лицо.

Скулил около двери, когда ты уходила.

Я был предан сильно и хотел сделать всё.

Хотел сделать всё, чтобы тебе угодить!

Припев:

Так бывает мы любим тех, кто нас не любит.

А люди иногда бывают хуже собак.

Теперь так этих самых людей по сути,

Никогда не станет больше чем дворняг.

Так бывает мы любим тех, кто нас не любит.

А люди иногда бывают хуже собак.

Теперь так этих самых людей по сути,

Никогда не станет больше чем дворняг.

Сколько прошло не знаю, но ты совсем не такая.

Я надоел тебе говори, ну я же знаю.

Реже гуляешь со мной, нежности той не хватает.

Нету той ласки, родная, лучше бы я жил в стае.

Домой приводишь мужчин да, а я ревную.

От злости в углу рычу и скалю зубы.

На том самом месте, где с тобой спал я —

Ты вдвоём с кем-то остаёшься до утра.

Я провожаю взглядом свою любимую даму.

Веду себя непонятно, прячусь под одеялом.

Может это сон, либо было не со мной,

Но обманывать себя слишком тяжело порой.

Я не притронулся к еде, и так день третий уже,

Но ты не замечаешь тоску на душе.

Подобно госпоже, смотришь свысока на меня.

Как ты могла, скажи, на него променять?

Совсем не видимся, ты редко приходишь домой.

А я стою, в надежде на пороге, как влитой.

Вот она, твоя сущность, и как бы не было грустно —

Никогда не пойму, как это, когда тебя любят!

Вспомнил твои губы, как целовал лицо.

Вспомнил первый день с тобой и захотел забыть его.

Внутри боль, меня гладят твои нежные руки.

Я всего лишь пёс, а ты хоть человек, но *ука!

Припев:

Так бывает мы любим тех, кто нас не любит.

А люди иногда бывают хуже собак.

Теперь так этих самых людей по сути,

Никогда не станет больше чем дворняг.

Так бывает мы любим тех, кто нас не любит.

А люди иногда бывают хуже собак.

Теперь так этих самых людей по сути,

Никогда не станет больше чем дворняг.

Dit is allemaal lang geleden, ik heb net mijn ogen geopend

Je afbeelding staat voor me, er was geen gelukkiger dag.

Als ik kon praten, zou ik waarschijnlijk zeggen:

Maar ik viel stilletjes in slaap onder je jas en was stil.

Ik weet niet waar we zijn, nee, ik weet de weg niet meer.

Ik weet niet wie je bent, maar ik ben blij dat je aardig bent gebleken.

Ze beschutte me, streelde me toen,

Dat gevoel kwam, wat zo ontbrak.

Ik ben geen gave, weet je, maar je hebt me nog steeds nodig.

Je volgde me, gaf me eten op tijd.

Ik zou uren kunnen luisteren hoe je aan de telefoon bent

Je hebt het over een nieuwe kennis met je vriendin.

Laat me vaak alleen thuis

In een afgesloten ruimte scheurde en gooide ik alles!

Ze ging weg en vergat alleen de geur van parfum.

Zonder afscheid te nemen, wachtte ik om je weer te zien.

Je schreeuwde nerveus terwijl je naar de puinhoop keek.

Soms sloeg ze me zelfs, maar ik wist niet wat er aan de hand was.

Maar toch, nadat ze haar excuses had aangeboden en bij zichzelf had geroepen,

En ik was blij en viel in slaap aan je voeten.

Je handen gekust, je tedere gezicht.

Zeur bij de deur toen je wegging.

Ik was sterk betrokken en wilde alles doen.

Ik wilde er alles aan doen om je te plezieren!

Refrein:

Zo houden we van degenen die niet van ons houden.

En soms zijn mensen erger dan honden.

Nu, deze zelfde mensen, in feite,

Zal nooit meer zijn dan bastaarden.

Zo houden we van degenen die niet van ons houden.

En soms zijn mensen erger dan honden.

Nu, deze zelfde mensen, in feite,

Zal nooit meer zijn dan bastaarden.

Ik weet niet hoe lang het geleden is, maar zo ben je helemaal niet.

Ik ben het zat om met je te praten, nou, ik weet het.

Je loopt minder vaak met me mee, die tederheid is niet genoeg.

Ik heb die liefkozing niet, mijn liefste, het zou beter zijn als ik in een kudde leefde.

Je brengt mannen naar huis, ja, maar ik ben jaloers.

Van woede in de hoek grom ik en ontbloot ik mijn tanden.

Op de plek waar ik met je sliep -

Je blijft bij iemand tot de ochtend.

Ik volg mijn geliefde dame met mijn ogen.

Ik gedraag me onbegrijpelijk, verstop me onder de dekens.

Misschien is het een droom, of was het niet bij mij,

Maar soms is het te moeilijk om jezelf voor de gek te houden.

Ik heb het eten niet aangeraakt, en dus de derde dag al,

Maar je merkt het verlangen in je ziel niet.

Als een dame kijk je op me neer.

Hoe kon je, vertel me, het voor hem ruilen?

We zien elkaar helemaal niet, je komt zelden thuis.

En ik sta, hoopvol, op de drempel, als een handschoen.

Hier is het, je essentie, en hoe triest het ook is -

Ik zal nooit begrijpen hoe het is als je geliefd bent!

Ik herinnerde me je lippen, hoe ik je gezicht kuste.

Ik herinnerde me de eerste dag met jou en wilde het vergeten.

Er is pijn van binnen, je zachte handen strelen me.

Ik ben maar een hond, en jij bent tenminste een man, maar *uka!

Refrein:

Zo houden we van degenen die niet van ons houden.

En soms zijn mensen erger dan honden.

Nu, deze zelfde mensen, in feite,

Zal nooit meer zijn dan bastaarden.

Zo houden we van degenen die niet van ons houden.

En soms zijn mensen erger dan honden.

Nu, deze zelfde mensen, in feite,

Zal nooit meer zijn dan bastaarden.