Je t'emmènerais bien - Pomme

Je t’emmènerais bien de l’autre côté de l’Atlantique

Plus près des neiges de nos rêves chimériques

Et qui nous retiendront debout jusqu’au bout des ravins

Qui nous feront courir encore longtemps

Jusqu'à demain, jusqu'à demain

Il est bientôt temps de partir

Retiens-moi…

Il est bientôt temps de partir

Reste là, regarde-moi…

Car dans tes yeux que je ne pourrais bientôt plus voir

Il y a ces choses qui ressemblent à l’espoir

Et tu supportes encore mon corps entre tes bras

Faudrait aussi que j’apprenne seule à marcher droit, à marcher droit

Il est bientôt temps de partir

Retiens-moi…

Il est bientôt temps de partir

Reste là, garde moi…

Je t’emmènerais bien ô gué refaire le tour du monde

Au bord du ciel où nos amours vagabondent

J’oublierais bien la ville et ses murs de ciment

Où va la vie passée le long du sang noir

Ik zou je naar de andere kant van de Atlantische Oceaan brengen

Dichter bij de sneeuw van onze hersenschimmen

En wie houdt ons staande tot het einde van de ravijnen?

Waar we nog lang mee bezig zullen zijn

Tot morgen, tot morgen

Het is bijna tijd om te gaan

Onthoud mij…

Het is bijna tijd om te gaan

Sta daar, kijk naar mij...

Want in jouw ogen die ik binnenkort niet meer kan zien

Er zijn van die dingen die op hoop lijken

En je houdt nog steeds mijn lichaam in je armen

Ik zou ook alleen moeten leren om recht te lopen, om recht te lopen

Het is bijna tijd om te gaan

Onthoud mij…

Het is bijna tijd om te gaan

Blijf hier, houd me...

Ik zou je meenemen, oh doorwaadbare plaats om weer de wereld rond te gaan

Aan de rand van de lucht waar onze liefdes ronddwalen

Ik zou de stad en haar cementmuren vergeten

Waar gaat het vorige leven langs het zwarte bloed?