La Montaña - Pity Alvarez, Los Caligaris

Hoy no voy a cantarle al sol, ni al mar

Ni a las estrellas, ni a casitas de muñecas

Hoy sólo quiero contar cómo me siento

Estoy viviendo un dia en blanco y negro

Asi, que no me vengan a hablar de amor

Porque yo soy un monumento al malhumor

Y mi sonrisa siempre fue una mala actriz

¿Cómo puede una ciudad estar tan gris?

No hay luz en casa pero con la vela alcanza

Para alumbrarme la amargura, dos o tres puntos de sutura

No hay luz en casa pero con la vela alcanza

Y en un reves a mi destino, un dia de estos yo me animo

Hoy no hay metáforas, voy a ser sincero

Las cosas no me están saliendo como quiero

Es una tarde en la que siento que una fiesta

Seria dormir treinta y cinco años la siesta

De vez en cuando caigo en estos agujeros

Pido licencia el humor que siempre tengo

Soy mil de azucar para una sola de sal

Tengo derecho yo a sentirme un dia mal

No hay luz en casa pero con la vela alcanza

Para alumbrarme la amargura, dos o tres puntos de sutura

Y en un reves a mi destino, un dia de estos yo me animo

Me voy a ir a vivir a la montaña

Donde todo es poco, pero igual alcanza

Me voy a ir a vivir a la montaña

Y que me despierte el sol a la mañana

Me voy a ir a vivir a la montaña

Donde todo es poco, pero igual alcanza

Me voy a ir a vivir a la montaña

Y que me despierte el sol en la mañana

Me voy a ir a vivir a la montaña

Y que me despierte el sol a la mañana

(No como en la ciudad que el sol te dice:

Andate a dormir…)

Vandaag ga ik niet zingen voor de zon, noch voor de zee

Niet naar de sterren, niet naar poppenhuizen

Vandaag wil ik gewoon vertellen hoe ik me voel

Ik leef een dag in zwart-wit

Dus kom niet naar mij om over liefde te praten

Want ik ben een monument voor humeurigheid

En mijn glimlach was altijd een slechte actrice

Hoe kan een stad zo grijs zijn?

Er is geen licht in huis maar met de kaars is het genoeg

Om mijn bitterheid te verlichten, twee of drie steken

Er is geen licht in huis maar met de kaars is het genoeg

En in een tegenslag voor mijn lot, een dezer dagen zal ik opvrolijken

Vandaag zijn er geen metaforen, ik zal eerlijk zijn

Dingen gaan niet zoals ik wil

Het is een middag waarin ik dat een feestje vind

Het zou vijfendertig jaar een dutje zijn

Af en toe val ik in deze gaten

Ik vraag toestemming de humor die ik altijd heb

Ik ben duizend suiker voor een enkel zout

Ik heb het recht om me op een dag slecht te voelen

Er is geen licht in huis maar met de kaars is het genoeg

Om mijn bitterheid te verlichten, twee of drie steken

En in een tegenslag voor mijn lot, een dezer dagen zal ik opvrolijken

Ik ga in de bergen wonen

Waar alles klein is, maar toch genoeg

Ik ga in de bergen wonen

En laat de zon me 's ochtends wakker maken

Ik ga in de bergen wonen

Waar alles klein is, maar toch genoeg

Ik ga in de bergen wonen

En laat de zon me 's ochtends wakker maken

Ik ga in de bergen wonen

En laat de zon me 's ochtends wakker maken

(Niet zoals in de stad waar de zon je vertelt:

Ga slapen…)