Железнодорожная - Пилот

Пестрит вокзал: платочки, крендельки,

Баулы с бирками, паспорта, билетики.

Сколько нитей кармы здесь сплетается в одну,

Сколько здесь намешано генетики!

Каждому укладыи характер свой,

Курица в фольги, яйцо вкрутую.

У каждого жакет национально по плечу,

И любят все по-своему страну свою родную.

Припев:

Погодьте, люди добрые!

Куда ж вы, ей-Боже?

Вы не вернете мамы крик, зовущий к дому.

Как в том стогу рассветном билет получишь свой,

Доедешь и сойдешь на полустанке, слава Богу.

А на кого в дороге обидеться пришлось —

Прости, не все сильны, как ты, но дети…

Ну вот и промелькнуло за окном все, что хотел;

Сдавай бельё, пора сходить с планеты.

Я помню ощущение, как дергает стоп-кран,

И цифры счастья не ищу в билете.

К чему медали, грамоты, награды и почет,

Если папы нет давно на свете?

Здесь каждый машинист, как рельсы, время вдаль течет.

Рассуждения под водку — кто здесь правый.

Смеюсь в ответ, узбекская пословица речёт:

«Собака лает, — караван идет».

Припев:

Погодьте, люди добрые!

Куда ж вы, ей-Боже?

Вы не вернете мамы крик, зовущий к дому.

Как в том стогу рассветном билет получишь свой,

Доедешь и сойдешь на полустанке, слава Богу.

А на кого в дороге обидеться пришлось —

Прости, не все сильны, как ты, но дети…

Ну вот и промелькнуло за окном все, что хотел;

Сдавай бельё, пора сходить с планеты.

Тлеет сигарета, очередь стоит,

Жизненным путем натерло ноги.

Чувство локтя к ближнему становится острей

В драке за обитые пороги.

Смутная движуха — обнялись да разошлись.

Здесь зоопарк становится театром.

Все садятся без оглядки в поезда свои,

А я кричу им вслед, махая танком.

Припев:

Погодьте, люди добрые!

Куда ж вы, ей-Боже?

Вы не вернете мамы крик, зовущий к дому.

Как в том стогу рассветном билет получишь свой,

Доедешь и сойдешь на полустанке, слава Богу.

А на кого в дороге обидеться пришлось —

Прости, не все сильны, как ты, но дети…

Ну вот и промелькнуло за окном все, что хотел;

Сдавай бельё, пора сходить с планеты.

Het station staat vol met: zakdoeken, pretzels,

Trunks met tags, paspoorten, tickets.

Hoeveel draden van karma zijn hier in één geweven,

Hoeveel genetica wordt hier gemengd!

Elke stijl heeft zijn eigen karakter,

Kip in folie, hardgekookt ei.

Elke jas zit landelijk op de schouder,

En iedereen houdt op zijn eigen manier van zijn geboorteland.

Refrein:

Wacht, beste mensen!

Waar ben je, bij God?

Je zult de kreet van moeder niet beantwoorden aan het huis.

Hoe kom je aan je kaartje in die hooiberg van de dageraad,

Je komt aan en stapt uit bij de halte, godzijdank.

En wie op de weg moest worden beledigd -

Sorry, niet iedereen is zo sterk als jij, maar kinderen...

Nou, alles wat ik wilde flitste buiten het raam;

Lever je ondergoed in, het is tijd om de planeet te verlaten.

Ik herinner me het gevoel van hoe de kraan trekt,

En ik ben niet op zoek naar de cijfers van geluk in het ticket.

Waarom medailles, certificaten, onderscheidingen en eer,

Als papa al lang weg is?

Hier stroomt elke bestuurder, net als rails, de tijd in de verte.

Redeneren onder wodka - wie is hier.

Ik lach als reactie, het Oezbeekse spreekwoord zegt:

"De hond blaft, de karavaan trekt verder."

Refrein:

Wacht, beste mensen!

Waar ben je, bij God?

Je zult de kreet van moeder niet beantwoorden aan het huis.

Hoe kom je aan je kaartje in die hooiberg van de dageraad,

Je komt aan en stapt uit bij de halte, godzijdank.

En wie op de weg moest worden beledigd -

Sorry, niet iedereen is zo sterk als jij, maar kinderen...

Nou, alles wat ik wilde flitste buiten het raam;

Lever je ondergoed in, het is tijd om de planeet te verlaten.

Een sigaret staat te smeulen, er staat een rij,

Ik wreef over mijn benen in de loop van het leven.

Het gevoel van een elleboog naar de buurman wordt scherper

In een strijd om gestoffeerde stroomversnellingen.

Een vage beweging - ze omhelsden elkaar en gingen uiteen.

Hier wordt de dierentuin een theater.

Iedereen stapt in de trein zonder om te kijken,

En ik roep ze achterna, zwaaiend met de tank.

Refrein:

Wacht, beste mensen!

Waar ben je, bij God?

Je zult de kreet van moeder niet beantwoorden aan het huis.

Hoe kom je aan je kaartje in die hooiberg van de dageraad,

Je komt aan en stapt uit bij de halte, godzijdank.

En wie op de weg moest worden beledigd -

Sorry, niet iedereen is zo sterk als jij, maar kinderen...

Nou, alles wat ik wilde flitste buiten het raam;

Lever je ondergoed in, het is tijd om de planeet te verlaten.