Семь часов утра - Пилот

Мимо окон чужих,

Сам не свой,

Ветер в шею,

По льду иду домой.

Поскользнусь, упаду,

Под деревьями оставлю

Свой злой смех.

Все давно хотели,

Чтобы я ушел от всех.

Вот и прилетела

С красным пером стрела,

Ткнула в грудь,

Не промазала.

Знаю, сила моя

Всегда со мной.

В кармане ключ

От двери золотой.

Напьюсь!

Сяду в вагон,

И поедет поезд далеко,

Где кто-то также смотрит

На мир в свое окно,

И не может вспомнить

Насколько память зла!

Все забрала и

На ходу спрыгнула.

Собери в мешок

Все, что есть.

Можем на дорожку присесть.

Семь часов утра - все спят,

Мы с тобой уходим,

И в спину нам свистят

И кидают камни.

Забудут и простят,

Заколотят двери,

И вырастет трава,

Через час скошенная.

Voorbij de ramen van vreemden,

ik ben mezelf niet

Wind in de nek

Ik loop over het ijs naar huis.

Ik glij uit, ik val

Ik laat het onder de bomen

Je boze lach.

Iedereen heeft al lang gewild

Voor mij om iedereen te verlaten.

Hier is het aangekomen

Met een rode veerpijl,

In de borst geslagen

Niet gemist.

Ik ken mijn kracht

Altijd met me.

Sleutel in zak

Van de gouden deur.

Dronken worden!

ik zit in de wagen

En de trein zal ver komen

Waar iemand ook naar op zoek is

Naar de wereld door je raam

En kan het me niet herinneren

Hoe slecht is de herinnering!

nam alles en

Tijdens het lopen eraf gesprongen.

Verzamel in een zak

Alles is er.

We kunnen de baan op.

Zeven uur in de ochtend - iedereen slaapt,

We gaan met je mee

En ze fluiten achterin

En ze gooien met stenen.

Vergeten en vergeven

Zet de deuren dicht

En het gras zal groeien

Na een uur afgeschuind.