В подвенечном - Пилот

В подвенечном платье белом

Твердым шагом да за круг!

Мимо двери, по дороге за черту,

Унося с собой мечту о долгих вечерах...

И нету слез в глазах...

И нету слез в глазах!

Мы потеряемся с тобой!

Мы потеряем счет словам,

Мы с тобой разойдемся

В небе, как две стаи.

Кто на юг, а кто на север,

А кто на волю полетит,

Теряя перья и помня,

Как захлопнулась дверь!

Все уходят тихим шагом,

Оставляя только след.

Ветер утро подгоняет и не крикнуть!

Поздно... голоса уж нет!

И не порвать билет!

Пути обратно нет!

Мы разбежимся кто куда

И след запутаем

В асфальтовых равнинах

Новорожденных районов.

Где зима смешалась с грязью,

А весне туда вообще дороги нет!

Где в серых кирпичах

Мы потеряли детства

Слабый след!

По дорогам,

Каждый по своей, бегом,

Без оглядки,

Глотая ночь открытым ртом.

Без патронов

Нех.й браться за ружье.

А коли сделал шаг -

Получишь по сердцу свое...

Перебродившее вино...

Взгляд через мутное стекло.

И, пережив остаток дня,

Мы соберемся на асфальтовых равнинах

Новорожденных районов,

Где зима смешалась с грязью,

А весне туда вообще дороги нет!

Где в серых кирпичах мы потеряли

Детства слабый след!

In een witte trouwjurk

Met een stevige stap ja voor een cirkel!

Voorbij de deur, op de weg voorbij de lijn,

De droom van lange avonden met je meedragen...

En geen tranen in mijn ogen...

En ik heb geen tranen in mijn ogen!

We zullen met je verdwalen!

We raken de tel kwijt van de woorden

We nemen afscheid van je

In de lucht, als twee kudden.

Wie is zuid en wie is noord?

En wie vliegt er gratis

Veren verliezen en onthouden

Hoe de deur sloeg!

Iedereen loopt stilletjes weg

Laat alleen een spoor achter.

Wind dringt aan op de ochtend en schreeuw niet!

Het is te laat... er is geen stem meer!

En breek het kaartje niet!

Er is geen weg terug!

We zullen ons in alle richtingen verspreiden

En we zullen het pad verwarren

In de asfaltvlaktes

pasgeboren gebieden.

Waar de winter vermengd is met modder

En in het voorjaar is er helemaal geen weg!

Waar in de grijze bakstenen?

We zijn onze jeugd kwijt

Zwakke baan!

Op de wegen

Ieder op zijn eigen manier, rennen,

achteloos,

Met open mond de nacht doorslikken.

Geen munitie meer

Neh.y nemen een pistool.

En als hij een stap zette...

Je krijgt je hart...

Gefermenteerde wijn...

Kijkend door bewolkt glas.

En de rest van de dag overleven

We verzamelen op de asfaltvlaktes

pasgeboren gebieden,

Waar de winter vermengd is met modder

En in het voorjaar is er helemaal geen weg!

Waar in de grijze stenen we verloren

Jeugd zwak spoor!