Сайга - Пилот

Захлопнут индиго своих лепестков, отцветающие чудеса.

«Сайгу» на плечо, вдоль стены по-кошачьи в леса.

Не святые стоят на углах, но святоши заучат из книг:

Бог — наивный ребенок, а вовсе не мудрый старик.

Пограничники вновь пеленгуют след неведомых нам кораблей.

Абонент недоступен, до нас никому нет дела.

Мы бежим из больших городов замолить по укрытиям детей

Колыбельной словами, что мама нам пела.

Сколько б ни тикало время в астрономической мгле,

Каждый живой впереди видит Свет за окном.

Сколько раз навсегда ни прощались, кем бы ни были б, ни сгинули б где,

Мы все возвращаемся в этот единственный Дом.

Дождь прощается каплей последней, судьба прикусила язык,

В окнах серых на подоконнике фикус и кошка.

Осторожно слова маяками, если ты к темноте не привык.

В тридевятое лесом на ощупь страшно немножко.

За граненым стаканом сидим в одиночку, ночь — выколи глаз,

Все догадки сошлись в одно слово, и сейчас в самый раз

Отпустить бы гремучую в поле, рот прикрыть палестинским платком,

В лужах прыгать ребенком и мудро молчать стариком…

Het indigo van zijn bloembladen zal dichtslaan, de vervagende wonderen.

"Saiga" op de schouder, langs de muur als een kat de bossen in.

Het zijn niet de heiligen die op de hoeken staan, maar de heiligen zullen uit boeken onthouden:

God is een naïef kind, helemaal geen wijze oude man.

De grenswachten volgen opnieuw het spoor van voor ons onbekende schepen.

De abonnee is niet beschikbaar, niemand geeft om ons.

We rennen van grote steden om te smeken om kinderopvang

Slaapliedjes die mijn moeder voor ons zong.

Het maakt niet uit hoeveel tijd tikt in de astronomische waas,

Iedereen die vooruit leeft, ziet het Licht buiten het raam.

Hoe vaak hebben ze nooit voor altijd vaarwel gezegd, wie ze ook waren, of waar dan ook omgekomen,

We keren allemaal terug naar dit enige echte Thuis.

De regen neemt afscheid met de laatste druppel, het lot beet op de tong,

In de grijze ramen op de vensterbank zit een ficus en een kat.

Pas op met woorden als bakens als je niet gewend bent aan het donker.

In het Far Far Away-bos voelt het een beetje eng aan.

We zitten alleen achter een gefacetteerd glas, nacht - steek je oog uit,

Alle gissingen kwamen samen in één woord, en nu is het precies goed

Laat het geratel in het veld los, bedek je mond met een Palestijnse zakdoek,

Als een kind in plassen springen en wijselijk zwijgen als een oude man...