По утру - Пилот

По утру.

Когда закроются все двери всех домов,

Я приду.

Когда уйдут все и оставят только ложь,

С грязью вылитую нам под ноги, в ночь...

Где все вправе показать свое лицо,

Где плюют из-за угла нам в спину,

Где, не пряча глаз,

Нельзя сказать: "Нас нет!"

А зима уже послала свой привет;

Кому замерзнуть суждено.

В дальний путь собрались те,

Кому не лень идти на смерть.

Помоги не сбиться им с дороги, ночь...

Где в дырявых рукавах гуляет снег,

Где по первой пропускают в 6 утра,

Где, не харкнув кровью, сказать:

"Нас нет!"

никак нельзя.

А мы здесь.

Хотя забыли наши песни еще вчера.

И мы уйдем.

Хотя никто нас не проводит до дверей,

Черной смазкой залепив себе глаза,

В эту ночь...

Где в разбитых окнах каркает метель,

Где под утро нас убьют, забыв навек,

Где на простой вопрос нельзя сказать:

"Нас не было и нет!"

In de ochtend.

Als alle deuren van alle huizen gesloten zijn,

Ik zal komen.

Als iedereen weg is en er alleen nog maar leugens over zijn

Met modder onder onze voeten gegoten, de nacht in...

Waar iedereen het recht heeft om zijn gezicht te laten zien,

Waar ze om de hoek in onze rug spugen,

Waar, zonder je ogen te verbergen,

Je kunt niet zeggen: "We bestaan ​​niet!"

En de winter heeft al zijn groeten gestuurd;

Wie is voorbestemd om te bevriezen.

Zij verzamelden zich op een lange reis

Wie is er niet te lui om dood te gaan.

Help hen niet te verdwalen, nacht...

Waar sneeuw in gaten mouwen loopt,

Waar de eerste pas om 6 uur,

Waar, zonder bloed te spuwen, te zeggen:

"We zijn weg!"

op geen enkele manier mogelijk.

En we zijn hier.

Al zijn we gisteren onze liedjes vergeten.

En we zullen vertrekken.

Hoewel niemand ons naar de deur leidt,

Je ogen bedekken met zwart vet,

Deze nacht...

Waar een sneeuwstorm kraakt in gebroken ramen,

Waar ze ons morgen zullen doden, voor altijd vergetend,

Waar een simpele vraag niet gesteld kan worden:

"We waren en zijn niet!"