Отстрелялся - Пилот

Боком по асфальту размешаются мечты от кожи содранной паленым, да кровавые

плевки,

А все без разницы босыми коридорами плутать, от двери к двери ватно-марлевой

повязки.

И не узнаешь только лампочка мигнет стакан об пол, пошлют по матери накроют

скатерть новую на стол.

Припев:

Я отстрелялся.

Я отстрелялся.

Я отстрелялся.

Я отстрелялся.

Всем парнишка приказал счастливо долго жить.

Счастье было в детстве сапогами по лицу, писала жизнь рассказ чердачный про

печали и тоску,

На этикетке расписался я под цифрой тридцать три, в душе романтика держи карман

сопли подотри,

С причала прогудит корабль солнце красное в залив, спасибо маме, что здорова,

другану за то, что жив.

Припев:

Я отстрелялся.

Я отстрелялся.

Я отстрелялся.

Я отстрелялся.

Всем парнишка приказал счастливо долго жить.

Мир наш настолько мал, что глупо говорить: «прощай», с моря дожди придут и

смоют сколько не мечтай.

Письма вернутся к нам же в руки сколько не пиши, а содранным коленкам и

ладошкам снова быть у нас

На всех силен не хватит только пой, бл*ть, и пляши.

Припев:

Я отстрелялся.

Я отстрелялся.

Я отстрелялся.

Я отстрелялся.

Всем парнишка приказал счастливо долго жить.

Zijdelings op het asfalt, dromen zijn verstrooid van de huid afgescheurd door verbrand, maar bloederig

spugen,

En het maakt niet uit om door kale gangen te dwalen, van deur tot deur van katoengaas

verbanden.

En je zult het niet weten, alleen de gloeilamp zal het glas op de vloer knipperen, ze zullen de moeder sturen, ze zullen dekken

nieuw tafelkleed op tafel.

Refrein:

Ik schoot terug.

Ik schoot terug.

Ik schoot terug.

Ik schoot terug.

De jongen beval iedereen om nog lang en gelukkig te leven.

Geluk was in de kindertijd met laarzen op het gezicht, het leven schreef een zolderverhaal over

verdriet en melancholie

Op het label heb ik getekend onder het nummer drieëndertig, in de ziel van romantiek, houd je zak

veeg het snot af

Vanaf de pier zoemt de rode zon het schip de baai in, dankzij mama voor haar gezondheid,

vriend omdat hij leeft.

Refrein:

Ik schoot terug.

Ik schoot terug.

Ik schoot terug.

Ik schoot terug.

De jongen beval iedereen om nog lang en gelukkig te leven.

Onze wereld is zo klein dat het dwaas is om afscheid te nemen, de regen komt uit de zee en

spoel weg, hoeveel je ook droomt.

Brieven zullen terugkeren naar onze handen, hoeveel je ook schrijft, maar tot gescheurde knieën en

handpalmen om weer bij ons te zijn

Er is niet genoeg kracht voor iedereen, gewoon zingen, verdomme, en dansen.

Refrein:

Ik schoot terug.

Ik schoot terug.

Ik schoot terug.

Ik schoot terug.

De jongen beval iedereen om nog lang en gelukkig te leven.