Остаемся - Пилот

Зима, и мы остались с тобой,

Смотреть, как земля укрывает водой

Уставшее сердце от печали и далекой мечты,

Обещает вернуть запах детства и пятнистые сны.

Заметает метель всё от звонка до звонка,

И просто хочешь дожить, и пополам молока,

Завернувшись в теплую память солнечных дней,

Я тяжелею глазами, и молча киваю: «Пей!»

Часы стучали в нашей груди,

Меня несло к водопаду, я не знал, как его обойти,

И тянули деревья свои лани в мольбе к небесам:

«Возврати нам тепло, возврати его нам!»

А в окне поле снегом засыпанных крыш,

На лыжне наших дней лишь обломки поломанных лыж,

Не вернувшимся пишем пальцем письма на замерзшем стекле,

Бьёмся рыбой об лёд, а лёд идет по реке.

Winter, en we bleven bij jou,

Bekijk de aarde bedekt met water

Vermoeid hart van verdriet en verre dromen,

Belooft de geur van kindertijd en vlekkerige dromen terug te brengen.

De sneeuwstorm veegt alles van bel tot bel,

En je wilt gewoon leven, en de helft van de melk,

Verpakt in de warme herinnering aan zonnige dagen,

Ik word zwaar van mijn ogen, en knik zwijgend: “Drink!”

De klok bonkte in onze borst,

Ik werd naar de waterval gedragen, ik wist niet hoe ik er omheen moest,

En de bomen trokken hun herten smekend naar de hemel:

"Geef ons de warmte terug, geef het ons terug!"

En in het raam een ​​veld van besneeuwde daken,

Op de skipistes van onze dagen zijn er alleen fragmenten van kapotte ski's,

Voor degenen die niet zijn teruggekeerd, schrijven we brieven met onze vingers op het bevroren glas,

We vechten met de vissen tegen het ijs en het ijs gaat langs de rivier.