Молчать - Пилот

С чистого листа в сотый раз я своей судьбы напишу рассказ,

Миру отданный на заклание, ровным я держу дыхание.

Воздухом чиста

Новая верста,

Легкого пути

Ты лети.

Потерявший форму, прервавший ход новое рождение обретёт,

Что я без Тебя, Сияющий?

Тень от пыли в поле летающей.

Кружится весна

От Будды до Христа,

Знай себе, сгорай,

Сияй.

Припев:

Плюнувший на радость будней на границе встретив чудо

Точно больше уж не сможет голову собрать

И, вздохнув устало, скажет: «Я не понимаю даже,

Как теперь на небо глядя не кричать, не кричать.»

Стоя на чужом берегу, я сигналю дальнему кораблю

Ищет среди звёзд, не палится, как и я, от глаз он скрывается.

Не сгореть бы мне

Волком на Луне,

А довериться б Тебе.

Опрометчиво, напрасно я ищу в глазах погасших

Эхо света неземного, не умею жить

И чем больше здесь красивых, предприимчивых и сильных,

Тем сильней

Тоска по дому

Не кричать,

Молчать.

Знаю я — не стоило всё это и давно не жду ответа.

Закопать тетрадь и ручку, и не петь,

Но пока встречаю тех же потерявшихся в безбрежном,

Их костром своим на пирсе буду греть.

Буду греть.

Буду греть.

Vanaf een schone lei zal ik voor de honderdste keer een verhaal schrijven over mijn lot,

Gegeven aan de wereld voor de slachting, gelijkmatig houd ik mijn adem in.

Lucht is schoon

nieuwe mijlpaal,

makkelijke manier

Jij vliegt.

Verloren vorm, onderbroken de loop van een nieuwe geboorte zal vinden,

Wat ben ik zonder jou, Shining One?

Schaduw van het stof in het vliegende veld.

De lente draait

Van Boeddha tot Christus

Ken jezelf, verbrand

Schijn op.

Refrein:

Spuwde op de vreugde van het dagelijks leven aan de grens, een wonder ontmoet

Hij zal vast niet meer in staat zijn om zijn hoofd te verzamelen

En vermoeid zuchtend zal hij zeggen: “Ik begrijp het niet eens,

Hoe nu, kijkend naar de lucht, niet schreeuwen, niet schreeuwen.

Staand op een vreemde kust, sein ik naar een ver schip

Hij zoekt tussen de sterren, brandt niet, zoals ik, hij verbergt zich voor de ogen.

ik zou niet verbranden

Wolf op de maan

En om U te vertrouwen.

Roekeloos zoek ik tevergeefs in de ogen van de uitgedoofde

Echo van onaards licht, ik weet niet hoe ik moet leven

En hoe mooier, ondernemender en sterker hier zijn,

De sterkere

Heimwee

Niet schreeuwen,

Zwijg.

Ik weet dat dit het allemaal niet waard was en ik heb al heel lang niet op een antwoord gewacht.

Begraaf een notitieboekje en een pen, en zing niet,

Maar terwijl ik dezelfde ontmoet, verloren in het grenzeloze,

Ik zal ze opwarmen met mijn vuur op de pier.

Ik zal opwarmen.

Ik zal opwarmen.