Готика - Пилот

Разреши мне застрелиться,

Только это мне по силам,

Рядом кто-то удивится

И тормознет меня, постыло.

Крикнет он, но будет поздно,

Холодеть уж будет тело,

Я нахмурю брови грозно,

И свалюся неумело.

Хоронить меня придется,

Будет дождь, и будут слезы,

Было у меня два друга,

Теперь их тысяча найдется.

И скажут — классным был он парнем,

Будут врать и притворятся,

Я скажу им, чтоб заткнулись,

Чтобы молча попрощаться.

Все что было, канет в лету,

Зарастет травой, везу,

Боли нет, печали нету,

Девчонка мнется на ветру.

И стихнет прах мой оголтелый,

Мой дух уйдет гулять в поля,

Посиди со мной немного,

Вот и все, прости — пора.

В своей биографии он признает,

Что в юные годы, как и многие его сверстники,

Он действительно пришел к глубокой религиозности,

Которая, однако, уже в двенадцатилетнем возрасте, резко оборвалась.

«Способность воспринимать, то непостижимое для нашего разума,

Что сокрыто под непосредственными переживаниями,

Чья красота и совершенство доходят до нас лишь

В виде косвенного, слабого отзвука — это и есть религиозность,

В этом смысле — я религиозен.

Космическое, религиозное чувство не приводит

К сколько-нибудь завершенной концепции бога, ни к теологии.

Laat me schieten

Alleen dit is wat ik kan doen

Naast iemand zal verrast zijn

En vertraagt ​​me, jammer.

Hij zal schreeuwen, maar het zal te laat zijn,

Het lichaam zal koud zijn

Ik frons mijn wenkbrauwen dreigend,

En ik val onhandig.

Ik zal begraven moeten worden

Er zal regen zijn en er zullen tranen zijn

Ik had twee vrienden

Nu zijn het er duizend.

En ze zullen zeggen - hij was een coole kerel,

Ze zullen liegen en doen alsof

Ik zal ze zeggen dat ze hun mond moeten houden

Om in stilte afscheid te nemen.

Alles wat was, zal in de vergetelheid raken,

Overwoekerd met gras, ik neem

Geen pijn, geen verdriet

Het meisje rimpelt in de wind.

En mijn uitzinnige as zal verdwijnen,

Mijn geest zal gaan wandelen in de velden,

Kom even bij me zitten

Dat is alles, het spijt me - het is tijd.

In zijn biografie geeft hij toe:

Dat hij in zijn jeugd, net als veel van zijn leeftijdsgenoten,

Hij kwam echt tot een diepe religiositeit,

Waar echter al op twaalfjarige leeftijd abrupt een einde aan kwam.

“Het vermogen om waar te nemen wat voor onze geest onbegrijpelijk is,

Wat is er verborgen onder directe ervaringen,

Wiens schoonheid en perfectie ons alleen bereiken

In de vorm van een indirecte, zwakke echo - dit is religiositeit,

In die zin ben ik religieus.

Kosmisch, religieus gevoel leidt niet

Voor elke volledige opvatting van God, niet voor theologie.