Город - Пилот

Слышал в детстве я сказку про город чужой.

Там все жители спят, тишина и покой.

На улицах никого, в своей уютной норе

Свернулся сытый зверь, и несётся везде

Чёрной птицей снег по дороге.

Не в нём ли окна зажгут,

Когда в последний путь пойдут ноги мои?

И я пожму лапу Зверю, что выйдет встретить меня.

Крылья свои сложу устало,

Закрою глаза и побегу в своем сне.

«Спокойной ночи" — усмехнутся мне в спину,

И полечу по земле, как

Чёрной птицей снег по дороге.

Тот старый город не сказка и не так далеко.

Каждый, кто смотрит в мои глаза, может увидеть его.

Где красный мак, осыпаясь углями, полыхнёт в огне,

Слышишь, как, тихо звеня, летит к тебе

Чёрной птицей снег по дороге.

Ik hoorde in mijn jeugd een sprookje over een vreemde stad.

Alle inwoners slapen er, rust en stilte.

Niemand op straat, in jouw knusse hol

Een weldoorvoed beest krult zich op en rent overal heen

Zwarte vogelsneeuw op de weg.

Zullen de ramen erin worden verlicht,

Wanneer gaan mijn voeten op de laatste reis?

En ik zal de poot van het Beest schudden dat naar buiten zal komen om mij te ontmoeten.

Ik zal vermoeid mijn vleugels vouwen,

Ik zal mijn ogen sluiten en rennen in mijn droom.

"Goedenacht" - ze zullen naar mijn rug glimlachen,

En ik zal op de grond vliegen zoals

Zwarte vogelsneeuw op de weg.

Die oude stad is geen sprookje en niet zo ver weg.

Iedereen die in mijn ogen kijkt, kan het zien.

Waar de rode papaver, afbrokkelend van kolen, zal laaien in vuur,

Hoor je hoe, stilletjes rinkelend, naar jou vliegt

Zwarte vogelsneeuw op de weg.