7 часов утра - Пилот

Мимо окон чужих

Сам не свой,

Ветер в шею,

По льду иду домой.

Подскользнусь, упаду,

Под деревьями оставлю

Свой злой смех.

Все давно хотели,

Чтобы я ушел от всех.

Вот и прилетела

С красным пером стрела,

Ткнула в грудь,

Не промазала.

Знаю, сила моя

Всегда со мной.

В кармане ключ

От двери золотой.

Напьюсь!

Сяду в вагон,

И поедет поезд далеко,

Где кто-то также смотрит

На мир в свое окно,

И не может вспомнить

Насколько память зла!

Все забрала и

На ходу спрыгнула.

Собери в мешок

Все что есть.

Можем на дорожку присесть.

7 часов утра — все спят,

Мы с тобой уходим,

В спину нам свистят

И кидают камни.

Забудут и простят,

Заколотят двери

И вырастет трава,

Через час скошенная.

Voorbij de ramen van vreemden

ik ben niet van mezelf

Wind in de nek

Ik loop over het ijs naar huis.

Ik glij uit, ik val

Ik laat het onder de bomen

Je boze lach.

Iedereen heeft al lang gewild

Voor mij om iedereen te verlaten.

Dus het is aangekomen

Een pijl met een rode veer,

In de borst geprikt

Niet gemist.

Ik ken mijn kracht

Altijd met me.

Sleutel in zak

Van de gouden deur.

Dronken worden!

ik zit in de wagen

En de trein zal ver komen

Waar iemand ook naar op zoek is

Naar de wereld door je raam,

En kan het me niet herinneren

Hoe slecht is de herinnering!

nam alles en

Onderweg gesprongen.

Verzamel in een zak

Dat is alles.

We kunnen op het pad zitten.

7 uur in de ochtend - iedereen slaapt,

We gaan met je mee

Ze fluiten naar onze rug

En ze gooien met stenen.

Vergeten en vergeven

Zet de deuren dicht

En het gras zal groeien

Na een uur afgeschuind.