Die Suessesten Fruechte - Peter Alexander

Frau Enterich weihte im grnenden Rain

ihr Jngstes in alle Geheimnisse ein.

Sie sagte «Das Schnste zu Fressen, das unsereins hat,

das ist der Salat.»

Das Entelein lauschte und staunte gar sehr,

es blinzelte frech in der Gegend umher,

da sah es die sesten, herrlichsten Kirschen am Baum.

«Mama, pflck sie fr mich!»,

so bat es klglich.

«Mein Kind», sagt die Mama, «das ist unmglich»

Die sesten Frchte fressen nur die groen Tiere,

nur weil die Bume hoch sind, und diese Tiere gro sind.

Die sesten Frchte schmecken dir und mir genauso,

doch weil wir beide klein sind erreichen wir sie nie.

Das Entelein weinte und klagte gar sehr,

es trug sein gegebenes Schicksal nur schwer.

Doch als es dann gro war

da ging es mit einem Gercht vors hohe Gericht.

Die Groen, so sagte es, fren ganz keck

den kleinen die Kirschen und sonstiges weg.

Sie alle beanspruchten darin das nmliche Recht.

«Was sind das», sprach die Maus, «fr dumme Faxen?»

Die Kleinen mssten dann doch erst mal wachsen.

Die sesten Frchte…

Die Welt ist rund und wieґs scheint so gelenkt,

da Enten und Musen das Leben nichts schenkt.

Sie tragen ihr Schicksal nach altem und tierischen Brauch

wie andere auch.

Die Groen die sind ja am Anfang auch klein,

und wenn sie dann wachsen, dann ist es gemein,

doch wenn es auch rgert, die Kleinen die ndern das nicht.

Solang die hohen Bume Frchte bringen,

solange werden alle Kleinen singen.

Die sesten Frchte…

Frau Enterich ingewijd in de groene regen

haar jongste in alle mysteries.

Ze zei: "Het mooiste eten dat een van ons heeft,

dat is de salade."

Het eendje luisterde en was verbaasd

het knipperde brutaal in het rond,

daar zag hij de zoetste, mooiste kersen aan de boom.

"Mam, kies ze voor me!",

dus vroeg het ellendig.

"Mijn kind", zegt mama, "dat kan niet"

Alleen de grote dieren eten de zoetste vruchten,

alleen maar omdat de bomen hoog zijn en deze dieren groot zijn.

De zoetste vruchten smaken hetzelfde voor jou en mij,

maar omdat we allebei klein zijn bereiken we haar nooit.

Het kleine eendje huilde en klaagde heel erg,

het droeg zijn lot slechts zwaar.

Maar toen het groot was

daar ging het met een gerucht voor het hooggerechtshof.

De groten, zei het, zijn erg brutaal

de kleintjes weg de kersen en andere dingen.

Daarin claimden ze allemaal hetzelfde recht.

'Wat zijn dat,' zei de muis, 'voor stom gebabbel?'

De kleintjes moesten eerst groeien.

De zoetste vruchten...

De wereld is rond en hoe het lijkt zo gestuurd,

omdat het leven niets geeft aan eenden en muzen.

Ze dragen hun lot volgens oud en dierlijk gebruik

zoals anderen.

De groten zijn in het begin ook klein,

en als ze groeien, dan is het gemeen,

maar zelfs als het vervelend is, veranderen de kleintjes daar niets aan.

Zolang de hoge bomen vrucht dragen,

tot dan zullen alle kleintjes zingen.

De zoetste vruchten...