Die süßesten Früchte - Peter Alexander

Frau Enterich weihte am grünen Rain

Ihr Jüngstes in alle Geheimnisse ein

Sie sagte, das schönste zu fressen, das unsereins hat, das ist der Salat

Das Entelein lachte und staunte gar sehr

Es blinzelte frech in der Gegend umher

Da sah' es die süßesten, herrlichsten Kirschen am Baum

Mama, pflück sie für mich", so bat es kläglich

«Mein Kind», sagt die Mama, «Das ist unmöglich

Die süßesten Früchte fressen nur die großen Tiere

Und weil die Bäume hoch sind und diese Tiere groß sind

Die süßesten Früchte schmecken dir und mir genauso

Doch weil wir beide klein sind, erreichen wir sie nie

Das Entelein weinte und klagte gar sehr

Es trug sein gegebenes Schicksal nur schwer

Doch als es dann groß war, ging es mit einem Bericht vor’s große Gericht

Die großen, so sagte es, fräßen ganz keck

Den kleinen die Kirschen und sonstiges weg

Sie alle beanspruchten darin das nämliche Recht

Was sind das, sprach die Maus, für dumme Faxen

Die Kleinen müßten doch erst mal wachsen

Die süßesten Früchte…

Die Welt ist rund und es scheint so gelenkt

Daß Entlein und Mäuslein das Leben nichts schenkt

Sie tragen ihr Schicksal nach altem und tierischem Brauch wie andere auch

Die Großen, die sind ja am Anfang auch klein

Und wenn sie dann wachsen, dann ist es gemein

So lang die hohen Bäume Früchte bringen

Solange werden alle Kleinen singen:

Die süßesten Früchte…

Mevr. Enterich ingewijd bij de groene regen

Je jongste in alle mysteries

Ze zei dat het lekkerste dat een van ons heeft, de salade is?

Het eendje lachte en was verbaasd

Het knipperde brutaal rond het gebied

Daar zag hij de zoetste, meest glorieuze kersen aan de boom

Mama, kies ze voor me", vroeg het zielig

"Mijn kind", zegt mama, "dat is onmogelijk

Alleen de grote dieren eten de zoetste vruchten

En omdat de bomen hoog zijn en deze dieren groot zijn

De zoetste vruchten smaken hetzelfde voor jou en mij

Maar omdat we allebei klein zijn, bereiken we haar nooit

Het kleine eendje huilde en klaagde heel veel

Het droeg zijn lot slechts zwaar

Maar toen het groot werd, ging het voor de grote rechtbank met een rapport

De groten, zei hij, aten heel stoutmoedig

De kleine kersen en andere weg

Ze claimden allemaal hetzelfde recht erin

Wat zijn dat, zei de muis, domme onzin

De kleintjes moeten eerst groot worden

De zoetste vruchten...

De wereld is rond en het lijkt zo gecontroleerd

Dat het leven niets geeft aan eendjes en kleine muisjes

Ze dragen hun lot volgens oude en dierlijke gebruiken zoals anderen

De groten zijn in het begin ook klein

En als ze dan groeien, is het gemeen

Zolang de hoge bomen vrucht dragen

Tot die tijd zingen alle kleintjes:

De zoetste vruchten...