Iron Man Recitative - Pete Townshend

The Iron Man came to the top of the cliff

How far had he walked?

Nobody knows

Where had he come from?

Nobody knows

How was he made?

Nobody knows

Taller than a house, the Iron Man stood at the top of the cliff, in the darkness

The wind sang through his iron fingers

And his great iron head, shaped like a dustbin but as big as a bedroom

Slowly turned to the right

Slowly turned to the left

He was hearing the sea

His eyes like headlamps, glowed white then red

Then infa-red, searching the sea

Never before had the Iron Man seen the sea

He swayed in the strong wind that pressed against his back

He swayed forward, on the brink of the high cliff

And his right foot, his enormous iron right foot, lifted-up, out

Into space

And the Iron Man stepped forward, off the cliff, into nothingness

CRASH

Down the cliff the Iron Man came toppling head over heels

CRASH!

CRASH!

CRASH!

From rock to rock, tumbling slowly

And as he crashed and crashed his iron legs fell off

His iron arms broke off, and the hands broke off the arms

His great iron ears fell off

And his eyes fell out

His great iron head fell off

All the separate pieces tumbled scattered crashing

Bumping clanging down, on to the rocky beach below

Then silence

Nobody knew the Iron Man had fallen

Nobody knew the Iron Man had fallen

De Iron Man kwam naar de top van de klif

Hoe ver had hij gelopen?

Niemand weet het

Waar kwam hij vandaan?

Niemand weet het

Hoe is hij gemaakt?

Niemand weet het

De Iron Man was groter dan een huis en stond op de top van de klif, in de duisternis

De wind zong door zijn ijzeren vingers

En zijn grote ijzeren hoofd, in de vorm van een vuilnisbak maar zo groot als een slaapkamer

Langzaam naar rechts gedraaid

Langzaam naar links gedraaid

Hij hoorde de zee

Zijn ogen als koplampen, gloeiden wit en dan rood

Dan infrarood, zoekend in de zee

Nooit eerder had de IJzeren Man de zee gezien

Hij zwaaide in de sterke wind die tegen zijn rug drukte

Hij zwaaide naar voren, op de rand van de hoge klif

En zijn rechtervoet, zijn enorme ijzeren rechtervoet, opgeheven, naar buiten

Naar de ruimte

En de IJzeren Man stapte naar voren, van de klif, in het niets

BOTSING

Van de klif viel de Iron Man hals over kop

BOTSING!

BOTSING!

BOTSING!

Van rots tot rots, langzaam tuimelend

En terwijl hij crashte en crashte, vielen zijn ijzeren benen eraf

Zijn ijzeren armen braken af, en de handen braken de armen af

Zijn grote ijzeren oren vielen eraf

En zijn ogen vielen uit

Zijn grote ijzeren kop viel eraf

Alle afzonderlijke stukken tuimelden verspreid en crashten

Hobbelend naar beneden, naar het rotsachtige strand beneden

dan stilte

Niemand wist dat de IJzeren Man was gevallen

Niemand wist dat de IJzeren Man was gevallen