Nun mallumas ekstere - Persone

Nun mallumas ekstere

Ene flagras kandel'

Kaj tra la cerbo kuradas la bildoj

Staras surtable botel'

Mi foliumas senpense

Tra malnova gazet'

Kaj ĉi-nokte mi certe enuas

En la profunda kviet'

Kial daŭre ŝi mankas?

Mi ne volas ŝin plu

Kial daŭre mi aŭdas la voĉon

Eĉ en kaoso kaj bru'?

Kaj min mankas la ruĝo

Kie estas ĝi nun?

Ĝi ne estis la ruĝo de fajro

Sed de morta folio en aŭtun'

Mi nur volis komponi

Etan kanton al ŝi

Sed ĉi-nokte la vortoj fariĝas

Stultaĵoj aŭ ironi'

Kaj se vi ne kontraŭas

Tiam ĉesas mi nun

Kaj atendos por nova okazo

Je la leviĝ' de la lun'…

Je la leviĝ' de la lun'…

Het wordt nu donker buiten

Kaars flikkert binnen

En de beelden lopen door de hersenen

Ga op een flessentafel staan

Ik blader zonder na te denken

Via een oude krant

En vanavond verveel ik me zeker

In de diepe stilte

Waarom is ze nog steeds vermist?

Ik wil haar niet meer

Waarom hoor ik steeds de stem

Zelfs in chaos en lawaai?

En ik mis het rood

Waar is het nu?

Het was niet het rood van vuur

Maar van een dood blad in de herfst

Ik wilde gewoon componeren

Een klein liedje voor haar

Maar vanavond komen de woorden uit

Domheid of ironie'

En als je het niet erg vindt

Dan stop ik nu

En wacht op een nieuwe kans

Bij het opkomen van de maan...

Bij het opkomen van de maan...