Sanctuary Act Iii: Exiled to the Void - Persefone

Night falls, horror stabs the living

With furious anger harvests are drowned

Like death seeding the seeds of pain

Drying the open land, wiping out any sign of life

Clouds will cross the skies more than a thousand times

Before men can see their land thrive again

And a thousand thunders will sound,

And a thousand thunders will explode

No longer hears the crying of desperate souls

No longer sees the horror in their faces

Only sees deathly souls crawling like a serpent

Famine strikes

Clouds will cross the skies more than a thousand times

Before men can see their land bloom again

And a thousand thunders will explode

After nine days searching for her

She ran away looking for shelter

Found her place in an unknown land

In a far away kingdom of the sand

Peace of mind is hard to find

She found a way out of her suffering

Just when about to let it all go

Uncertainty made her feel alone

Signs came in mysterious ways

Whispers from the wind — forget all about it

Clouds in the sky showed the way — fall into oblivion

Rain fell hard … it could be heard — forgive

Your thoughts are destroying you

The earth suffers the consequences of your acts

Abandon this mad crusade you’ve get into

And return to the place you belong to

Her feelings for him have changed with time

The lord of the underworld conquered her heart

Rumours say that she is not coming back

She doesn’t want to come back

No — I don’t want to believe the words you tell

Lies — You only lie to blind my wounded heart

No I won’t

I won’t be fooled by your words

You won’t poison my thoughts

I hold the truth in my mind

I’m lead by my soul to Core

The Lord of the skies, Father of gods

Got back to his throne denied by the Light

His aura vanished like the mist and a figure appeared

The wind rider

De nacht valt, horror steekt de levenden neer

Met woedende woede zijn de oogsten verdronken

Zoals de dood de zaden van pijn zaait

Het open land drogen, elk teken van leven wegvagen

Wolken steken meer dan duizend keer door de lucht

Voordat mensen hun land weer kunnen zien bloeien

En er zullen duizend donderslagen klinken,

En duizend donderslagen zullen ontploffen

Hoort niet langer het huilen van wanhopige zielen

Ziet niet langer de afschuw op hun gezichten

Ziet alleen dodelijke zielen kruipen als een slang

Hongersnood slaat toe

Wolken steken meer dan duizend keer door de lucht

Voordat mannen hun land weer kunnen zien bloeien

En duizend donderslagen zullen ontploffen

Na negen dagen naar haar te hebben gezocht

Ze liep weg op zoek naar onderdak

Vond haar plaats in een onbekend land

In een ver koninkrijk van het zand

Gemoedsrust is moeilijk te vinden

Ze vond een uitweg uit haar lijden

Net op het punt om alles los te laten

Door onzekerheid voelde ze zich alleen

Borden kwamen op mysterieuze manieren

Gefluister uit de wind — vergeet het maar

Wolken in de lucht wezen de weg - vallen in de vergetelheid

Het regende hard ... het was te horen - vergeef

Je gedachten maken je kapot

De aarde lijdt onder de gevolgen van uw daden

Verlaat deze gekke kruistocht waar je aan begonnen bent

En keer terug naar de plek waar je thuishoort

Haar gevoelens voor hem zijn met de tijd veranderd

De heer van de onderwereld heeft haar hart veroverd

Er gaan geruchten dat ze niet meer terugkomt

Ze wil niet terugkomen

Nee — ik wil de woorden die je vertelt niet geloven

Leugens — Je liegt alleen om mijn gewonde hart te verblinden

Nee, dat doe ik niet

Ik laat me niet misleiden door je woorden

Je zult mijn gedachten niet vergiftigen

Ik houd de waarheid in mijn achterhoofd

Ik word geleid door mijn ziel naar Core

De Heer van de hemel, Vader der goden

Terug naar zijn troon, geweigerd door het Licht

Zijn aura verdween als de mist en er verscheen een figuur

De windrijder