Niflheim (The Eyes That Hold the Edge) - Persefone

Blood is bleeding through my arms

Rotten violence is beating in my head

There’s a forest

Where the trees judge me with silenced whispers

Light blinds my eyes

I’m at the edge of sanity…

A silence in morbid dreams

I’m falling down

An unknown place for me

Where beauty becomes a nightmare found

Fear kills my senses

My mind is slaved in an abstract sky

My solitude, dead heart screams

Mystical cries involved in death

How can he ask me to look at his crystallized eyes?

How can he talk to me?

Can I feel the life in death?

Can I feel the fears of mine?

Tragedy is slowly rising

The truth that I never wanted to know!!!

All my fears beyond me

Cynic breaths laughing no more

Holy death appears in me

Remain me for a life that I never felt

Er stroomt bloed door mijn armen

Rot geweld klopt in mijn hoofd

Er is een bos

Waar de bomen me beoordelen met verstild gefluister

Licht verblindt mijn ogen

Ik ben op het randje van gezond verstand...

Een stilte in morbide dromen

Ik val naar beneden

Een onbekende plaats voor mij

Waar schoonheid een nachtmerrie wordt gevonden

Angst doodt mijn zintuigen

Mijn geest is verslaafd aan een abstracte lucht

Mijn eenzaamheid, dood hart schreeuwt

Mystieke kreten betrokken bij de dood

Hoe kan hij me vragen om naar zijn gekristalliseerde ogen te kijken?

Hoe kan hij met me praten?

Kan ik het leven in de dood voelen?

Kan ik mijn angsten voelen?

Tragedie neemt langzaam toe

De waarheid die ik nooit wilde weten!!!

Al mijn angsten gaan mij te boven

Cynicus ademt niet meer om te lachen

Heilige dood verschijnt in mij

Blijf mij voor een leven dat ik nooit heb gevoeld