Sanctuary Act Ii: Light's Memories - Persefone

In her sad face signs of suffering are drawn

Caused by tears she shed for so many nights

Where darkness was the only companion

That fulfilled the emptiness of Core

I can feel her essence in the air

Her face still reflects on every river

I can still see her moving like leaves on a tree

I think I still can…

I miss her gleaming morning smile

I wish she were here to comfort my soul

The innocence of her mind

The fragile innocence as the butterfly wings

I pray for nightmares to end

Core, light that surrounds me

Let there be light again

Let the scars stop bleeding

As days and nights go by she tries to find comfort in her loneliness

Buried in the abyss of her own desperation

She wonders if this will last forever

For to get back to the Light forever she would cry

In haar droevige gezicht tekenen van lijden

Veroorzaakt door tranen die ze zoveel nachten heeft vergoten

Waar duisternis de enige metgezel was

Dat vervulde de leegte van Core

Ik kan haar essentie in de lucht voelen

Haar gezicht reflecteert nog steeds op elke rivier

Ik zie haar nog steeds bewegen als bladeren aan een boom

Ik denk dat ik nog steeds kan...

Ik mis haar stralende ochtendglimlach

Ik wou dat ze hier was om mijn ziel te troosten

De onschuld van haar geest

De fragiele onschuld als de vlindervleugels

Ik bid dat nachtmerries eindigen

Kern, licht dat mij omringt

Laat er weer licht zijn

Laat de littekens stoppen met bloeden

Dagen en nachten gaan voorbij en ze probeert troost te vinden in haar eenzaamheid

Begraven in de afgrond van haar eigen wanhoop

Ze vraagt ​​zich af of dit voor altijd zal duren

Want om voor altijd terug te keren naar het Licht zou ze huilen