Le prince noir - Perez

Vous marchez d’un pas enjoué, marquez des arrêts pour vous embrasser

Sur les boulevards, vous croisez des policiers qui s’entrainent à évacuer leurs

blessés

Et puis des types qui dansent sur de la techno

Vous prenez par une petite rue, un peu au hasard

Jusqu'à découvrir une entrée menant à une cour intérieure que vous n’aviez

jamais vue auparavant

Je suppose qu’il est très tard

Il n’y ni présence ni bruit, juste le froid et le noir

La cour est immense, le sol est en pierre, il n’y a ni banc ni lampadaire

Tes yeux se sont habitués à l’obscurité et tu distingues un gigantesque buisson

en face de vous, amassé contre une façade ravalée

Vous vous rapprochez de la masse de verdure et découvrez une entrée taillée

entre les branchages

Vous pénétrez dans le buisson, les branches accrochent vos vêtements,

l’une d’entre elles vient même griffer ton visage

Vous progressez dans le couloir de verdure jusqu'à atteindre le cœur du hallier

Sophie est toute excitée

Elle vient se blottir contre toi, glisse ses mains dans les poches arrières de ton pantalon et plonge sa langue dans ta bouche

T’aime sa façon d’embrasser, enflammée, peu farouche

Elle déboutonne ton jean, tu sens ses doigts fins fouiller le tissu de tes

sous-vêtements

Elle se baisse lentement

Tu lèves les yeux en attendant de sentir l’humidité de sa bouche

C’est alors que tu remarques cette statue qui vous domine

Le froid transit ta peau, tu bandes un peu plus

Dans le noir on pourrait croire que la statue t’examine

Les mains en prière, les yeux grands ouverts sous sa tunique, et son heaume

conique

Sophie se relève, et t’embrasse à nouveau

Elle te mord l’oreille et se retourne

Se cambre en s’appuyant sur la base de la statue

Tu soulèves sa jupe

Mouilles tes doigts et écartes le tissu

Tu rentres en elle difficilement, elle essaye de t’embrasser par-dessus son

épaule en riant

Tu reviens sur la statue, sur la poigne revêtue de chaînettes de fer

Sur les fleurs de lys elle luit

Quelque chose s’empare de toi

Sophie fait volte-face et te demande «Qu'est ce qu’il y a?

«Elle semble déçue

Tu lui dis au revoir

Et d’un dernier regard tu embrasses le prince noir

(Merci à Zoé pour cettes paroles)

Je loopt met een vrolijke stap, stopt om elkaar te kussen

Op de boulevards kom je politieagenten tegen die in opleiding zijn om hun

gewond

En dan jongens die dansen op techno

Je neemt een willekeurige straat

Tot je een ingang ontdekt die leidt naar een binnenplaats die je nooit had

nog nooit eerder gezien

Ik denk dat het erg laat is

Er is geen aanwezigheid of geluid, alleen koud en donker

De tuin is enorm, de vloer is van steen, er zijn geen banken of lantaarnpalen

Je ogen zijn gewend geraakt aan de duisternis en je kunt een gigantische struik zien

voor je, ineengedoken tegen een armoedige gevel

Je nadert de massa groen en ontdekt een gebeeldhouwde ingang

tussen de takken

Je stapt de bush in, de takken haken in je kleren,

een van hen krabt zelfs in je gezicht

Je gaat verder door de groene corridor tot je het hart van het struikgewas bereikt

Sophie is helemaal geil

Ze komt lekker tegen je aan liggen, steekt haar handen in de achterzakken van je broek en steekt haar tong in je mond

Je houdt van haar manier van kussen, vurig, niet verlegen

Ze knoopt je spijkerbroek los, je voelt haar slanke vingers door de stof van je

ondergoed

Ze buigt langzaam

Je kijkt op en wacht om de nattigheid van haar mond te voelen

Dat is wanneer je merkt dat dat standbeeld boven je uittorent

De kou trekt door je huid, je wordt een beetje harder

In het donker lijkt het alsof het beeld naar je staart

Biddende handen, ogen wijd open onder zijn tuniek en zijn helm

conisch

Sophie staat op en kust je weer

Ze bijt in je oor en draait zich om

Bogen terwijl je op de voet van het standbeeld leunt

Je tilt haar rok op

Maak je vingers nat en spreid de stof uit

Je gaat hard bij haar naar binnen, ze probeert je over haar heen te kussen

lachende schouder

Je komt terug naar het standbeeld, naar de greep bekleed met ijzeren kettingen

Op de fleur-de-lis straalt ze

Iets heeft je te pakken

Sophie draait zich om en vraagt ​​je: "Wat is er?

“Ze lijkt teleurgesteld

Je neemt afscheid van hem

En met een laatste blik kus je de donkere prins

(Met dank aan Zoe voor deze teksten)