Canto del Bracero - Pedro Infante

Cuando yo me fui pa’l Norte

Me colé por California

Yo no tenía cartilla

Ni pasaporte, ni amigos

Ni palancas en migración

Pero me colé con resolución

Recorrí varios estados de la

Unión Americana

En Arizona y Texas y por Louisiana

Siempre sentí la falta de

Estimación

Es que dicen que es discriminación

Ay que triste es la vida

Que triste vida es la del bracero

Ay cuanta decepción, cuanta desolación

Lejos de nuestros padres

Y de la novia y del compañero

Dan ganas de llorar, con solo recordar

Al pasar por Minnesota, y por

Cleveland, Ohio

Cuanto le suspiré al Rancho del Pitayo

Rancho que abandoné por aventurar

Y al pensar en él, quise regresar

Si tu piensas ir, detente

O si estas allá regresa

Donde está tu terruño y

Está tu gente

Y el rinconcito aquel que te vió nacer

Donde está el amor que puedes perder

Toen ik naar het noorden ging

Ik sloop door Californië

Ik had geen kaart

Geen paspoort, geen vrienden

Geen van beide hefbomen bij migratie

Maar ik sloop met vastberadenheid naar binnen

Ik toerde door verschillende staten van de

Amerikaanse Unie

In Arizona en Texas en in heel Louisiana

Ik voelde altijd het gebrek aan

Schatting

Het is dat ze zeggen dat het discriminatie is

Oh wat is het leven verdrietig

Wat een triest leven is dat van de bracero

Oh hoeveel teleurstelling, hoeveel verlatenheid?

weg van onze ouders

En de vriendin en de partner

Ze zorgen ervoor dat je wilt huilen, gewoon door eraan te denken

Via Minnesota, en door

Cleveland, Ohio

Hoeveel ik verlangde naar de Rancho del Pitayo

Ranch die ik heb verlaten om te wagen

En als ik aan hem dacht, wilde ik terugkeren

Als je denkt te gaan, stop dan

Of als je er bent kom dan terug

Waar is je vaderland en

zijn jouw mensen?

En het hoekje dat jou zag geboren worden

Waar is de liefde die je kunt verliezen