Camino de Espinas - Pedro Infante

Con las misma devoción

Con que reza un condenado

Cuando juzgado la muerte ha merecido

Con esa misma devoción

Yo rezo en mi santuario

Con mi rosario de penas y de olvido

Pobre mi alma por que estas

Renegando haber nacido

Y haber vivido sin luz y sin cariño

Pobre de mi alma por que vas

Caminando en las esquinas

Pero un sendero de escombros y de ruinas

Yo se bien

Mi rival es el destino

Que mas puedo pedir

Si nada he sido

Y se bien que fatal es el camino

Que tendré que seguir como castigo

No pensé que el corazon

Sin amor se marchitara

Como pensarlo si no lo conocía

Ahora muy tarde en ese amor

Su calor tiro a la vida

Pero hoy se ha muerto

De piedras el alma mía

met dezelfde toewijding

waarmee een veroordeelde bidt

Wanneer de geoordeelde dood heeft verdiend

met dezelfde toewijding

Ik bid in mijn heiligdom

Met mijn rozenkrans van verdriet en vergetelheid

Arme mijn ziel, waarom ben je?

ontkennen geboren te zijn

En hebben geleefd zonder licht en zonder liefde

Arm van mijn ziel, waarom ga je?

wandelen in de hoeken

Maar een pad van puin en ruïnes

ik weet goed

mijn rivaal is het lot

Wat kan ik nog meer vragen?

Als ik niets ben geweest

En ik weet hoe dodelijk de weg is

Die ik als straf zal moeten volgen

Ik dacht niet dat het hart

Zonder liefde zal het verwelken

Hoe erover na te denken als je het niet wist

Nu te laat in die liefde

Zijn warmte kwam tot leven

Maar vandaag is hij overleden

Van stenen mijn ziel