Céu Vermelho - Paula Fernandes

Agora peço o teu perdão, o teu colinho

Pra que a gente possa então recomeçar

Ó, minha linda, olhe bem pros meus olhinhos

Tão rasos d'água de emoção por te encontrar

A cada passo que perdi pelas estradas

De solidão estou cansado de chorar

Mesmo distante não saiu do pensamento

Aquele doce do teu mel, do teu beijar

Lembro do tempo em que amávamos baixinho

Pra não deixar nenhum lençol nos invejar

Desde o momento em que nós nos separamos

Eu viajei no céu vermelho do penar

Agora peço o teu perdão, o teu colinho

Pra que a gente possa então recomeçar

Nu vraag ik om je vergiffenis, je schoot

Zodat we dan opnieuw kunnen beginnen

Oh, mijn schoonheid, kijk in mijn ogen

Zo oppervlakkig met emotie om jou te vinden

Elke stap die ik verloor op de wegen

Eenzaamheid Ik ben het huilen beu

Zelfs ver weg, het kwam niet uit je gedachten

Dat zoete van je schat, van je kus

Ik herinner me de tijd dat we zachtjes liefhadden

Om geen lakens jaloers op ons te laten worden

Sinds het moment dat we uit elkaar gingen

Ik reisde in de rode lucht van angst

Nu vraag ik om je vergiffenis, je schoot

Zodat we dan opnieuw kunnen beginnen