Treno di panna - Patty Pravo

Dove va questo treno di panna

Pioggia e sole

Così mio, così fuori dal tempo

E dal rumore?

Passerà, lo prenderai, l’ho già preso

Non saprai, non t’importerà più di averlo atteso

Prenderai qualche uomo da niente

Per un uomo sbatterai contro un sogno decente

E buono

Venderai tutto al prezzo del giorno

Che piangevi

Per ricomprarlo ed accorgerti che

Non lo volevi

Ti fermerei, ti direi, lo farei

Ma in che posto sei?

Con me, dietro di me, di me

Non ancora me?

E mi culla questo treno di panna

Dolce come madre

Mi chiedo sempre, sai

Se mi riconoscerai

Dove va questo treno di panna

Vento e mare?

Come fa, così stretta, la vita

A farsi amore?

Sarò là, io bambina, io donna

E ti prego, se c’incontriamo

Tu sorridimi per quello che è stato

E solo noi sappiamo

Waar gaat deze trein van room naartoe?

Regen en zon

Zo van mij, zo uit de tijd

En van het lawaai?

Het gaat voorbij, jij neemt het, ik heb het al genomen

Je zult het niet weten, het kan je niet meer schelen dat je erop hebt gewacht

Je krijgt mannen voor niets

Voor een man kom je een fatsoenlijke droom tegen

Het is goed

Je verkoopt alles voor de prijs van de dag

Dat je aan het huilen was

Om het terug te kopen en dat te beseffen

Je wilde het niet

Ik zou je stoppen, ik zou je vertellen, ik zou

Maar op welke plek ben je?

Met mij, achter mij, mij

Ik nog niet?

En deze trein van room wiegt me in slaap

Lief als een moeder

Ik vraag me altijd af, weet je?

Als je me herkent

Waar gaat deze trein van room naartoe?

Wind en zee?

Hoe kan het leven zo strak worden

De liefde bedrijven?

Ik zal er zijn, ik kind, ik vrouw

En alsjeblieft, als we elkaar ontmoeten

Je lacht naar me voor wat het was

En alleen wij weten