Augustine - Patrick Wolf

As the bell tower

Blocks the summer light

All the seeds in our garden fight

To break and blossom

All to be adored

And look your skirt is torn

And there’s blood on our sheets

As comes the long arm of the law

Fist tight, banging on the door

And knocking me down

On it’s way in

As i pass out

Into a dream

Of whooping cranes and wooden beams

Great white wings beating

In an attic, in a house, in the dead of night

Singing

Oh, my Augustine, Augustine

Oh, is this forever?

oh

Sweet Augustine, Augustine

What does this mean for us?

Does it mean

That I can never change my ways?

And that’s why love, you shouldn’t stay

Still you will, and love me

Like a mother

Or a maid

Bringing you down

Down, down on your brazen knees

Watering the worms and the weeds

Thinking

«why does love leave me so damn cold

Now i’m getting old

And this is what it should be?»

Well, is it?

Oh, my Augustine, Augustine

Oh, is this forever?

oh

Sweet Augustine, Augustine

Or do we kill this one tonight?

And now come the tears, heavy and hot

As it comes clear

This is all we’ve got

As i hold you to my bed

Like a cancer

Or a curse

Now, be my loving nurse

As we fall back

Into the impossible dream

Als de klokkentoren

Blokkeert het zomerlicht

Alle zaden in onze tuin vechten

Om te breken en te bloeien

Allemaal om van te houden

En kijk, je rok is gescheurd

En er zit bloed op onze lakens

Zoals de lange arm van de wet komt

Vuist stevig, op de deur bonzen

En me neerslaan

Op weg naar binnen

Terwijl ik flauwval

In een droom

Van gierende kranen en houten balken

Grote witte vleugels kloppen

Op een zolder, in een huis, in het holst van de nacht

Zingen

Oh, mijn Augustinus, Augustinus

Oh, is dit voor altijd?

oh

Lieve Augustinus, Augustinus

Wat betekent dit voor ons?

Betekent dat

Dat ik nooit mijn manieren kan veranderen?

En dat is waarom liefde, je moet niet blijven

Toch zal je dat doen, en van me houden

Als een moeder

Of een dienstmeisje

Je naar beneden halen

Beneden, neer op je schaamteloze knieën

De wormen en het onkruid water geven

denken

"waarom laat de liefde me zo verdomd koud"

Nu word ik oud

En dit is wat het zou moeten zijn?»

Wel, is het?

Oh, mijn Augustinus, Augustinus

Oh, is dit voor altijd?

oh

Lieve Augustinus, Augustinus

Of doden we deze vanavond?

En nu komen de tranen, zwaar en heet

Zoals het duidelijk is

Dit is alles wat we hebben

Terwijl ik je vasthoud aan mijn bed

Zoals een kanker

Of een vloek

Nu, wees mijn liefhebbende verpleegster

Als we terugvallen

In de onmogelijke droom