Qué va a ser de mí - Pastora Soler

Me dices que lo nuestro se acabó

Que nuestra historia es pura rutina

Me dices que yo merezco alguien mucho mejor

Me das un beso de propina

Que no vas a querer a nadie más

Que es culpa tuya porque estás perdido

Me dices que un día

Un día de estos por tus cosas pasarás

Te callas… te has ido

Mis lágrimas amargan el café

Mi vida se ha ido a pique en un segundo

Ayer era feliz pero era ayer

Y hoy todo es mentira y me pregunto…

¿Que va a ser de mi

Cuando entre en nuestra casa y ya no estés allí

Cuando sienta que no siento tu presencia?

¡que va a ser de mi!

¿Que va a ser de mi!

¿con que excusa le diré a este pobre corazón

Que mañana hay que seguir como si nada?

¡que va a ser de mi!

¿Que va a ser de mi?

dímelo

Me encuentro sola entre la multitud

Tu voz me martillea los sentidos

Me aguanto las ganas de gritar

Y de romper esta quietud

Maldigo haberte conocido

Decir que no te quiero no es verdad

Pero decirlo roza con lo absurdo

Mis pasos ya no saben donde van

Me paro en el camino y me pregunto…

¿Qué va a ser de mi

Cuando entre en nuestra casa y ya no estés allí

Cuando sienta que no siento tu presencia?

¡qué va a ser de mi!

¡Qué va a ser de mi!

¿con que excusa le diré a este pobre corazón

Que mañana hay que seguir como si nada?

¡qué va a ser de mi!

¿Qué va a ser de mi?

dímelo, dímelo… (Bis)

Je zegt me dat die van ons voorbij is

Dat onze geschiedenis pure routine is

Je zegt me dat ik iemand veel beter verdien

geef me een tip kus

Dat je van niemand anders zult houden

Dat het jouw schuld is omdat je verdwaald bent

vertel je me dat op een dag

Een dezer dagen zullen je spullen voorbij gaan

Hou je mond... je bent weg

Mijn tranen maken de koffie bitter

Mijn leven is in een mum van tijd ingestort

Gisteren was ik blij, maar het was gisteren

En vandaag is alles een leugen en ik vraag me af...

Wat zal er van mij worden?

Als ik ons ​​huis binnenloop en jij bent er niet meer

Als ik het gevoel heb dat ik je aanwezigheid niet voel?

Wat zal er van mij worden!

Wat zal er van mij worden!

Met welk excuus zal ik dit arme hart vertellen?

Dat we morgen moeten doorgaan alsof er niets is gebeurd?

Wat zal er van mij worden!

Wat zal er van mij worden?

zeg eens

Ik vind mezelf alleen in de menigte

Je stem hamert op mijn zintuigen

Ik kan niet wachten om te schreeuwen

En om deze stilte te doorbreken

Ik vervloek je dat ik je heb ontmoet

Zeggen dat ik niet van je hou is niet waar

Maar om te zeggen dat het grenst aan het absurde

Mijn stappen weten niet meer waar ze heen gaan

Ik sta op de weg en vraag me af...

Wat zal er van mij worden?

Als ik ons ​​huis binnenloop en jij bent er niet meer

Als ik het gevoel heb dat ik je aanwezigheid niet voel?

Wat zal er van mij worden!

Wat zal er van mij worden!

Met welk excuus zal ik dit arme hart vertellen?

Dat we morgen moeten doorgaan alsof er niets is gebeurd?

Wat zal er van mij worden!

Wat zal er van mij worden?

vertel me, vertel me ... (bis)