La tormenta - Pastora Soler

Amor, sé que apenas nos reconocemos

Tanto invierno ha podado la vida

Te olvidas que hubo días de un cielo en común

Amor, ves que apenas ya ni nos pensamos

Duermo a medias por si nos rozamos

Nos hayamos como extraños en la multitud

Si algo queda de quien eras tú

Amor, abrázame tan fuerte que duela

Ven y abrázame tanto que llueva

Que mis lágrimas quieren decir

Que te quiero

Amor, aún podemos cruzar la tormenta

Reinventarnos sin darnos ni cuenta

Ven y abrázame, vuelve a sentir

Que te quiero

Amor, sé que apenas ya nos entendemos

Tanto ruido dio paso al silencio

Silencio, que es la voz de quien deja de oír

Amor, sé que siempre he llegado muy tarde

Que tampoco fue fácil amarme, sin llorarme

Pero nunca dejé de vivir

A corazón abierto por ti

Amor, abrázame tan fuerte que duela

Ven y abrázame tanto que llueva

Que mis lágrimas quieren decir

Que te quiero

Amor, aún podemos cruzar la tormenta

Reinventarnos sin darnos ni cuenta

Ven y abrázame, vuelve a sentir

Que te quiero, que te quiero

Nos podremos equivocar

Merecemos la oportunidad

Amor, abrázame tan fuerte que duela

Ven y abrázame como si fueras

El de siempre que nunca perdí

Que te quiero…

Amor, aún podemos cruzar la tormenta

Reinventarnos sin darnos ni cuenta

Ven y abrázame, vuelve a sentir

Que te quiero, que te quiero

Amor

Liefs, ik weet dat we elkaar nauwelijks herkennen

Zoveel winter heeft het leven gesnoeid

Je vergeet dat er dagen waren van een gemeenschappelijke hemel

Liefs, je ziet dat we amper aan elkaar denken

Ik slaap half voor het geval we wrijven

We ontmoeten elkaar als vreemden in de menigte

Als er iets overblijft van wie je was

Liefs, houd me zo stevig vast dat het pijn doet

Kom en knuffel me zo veel dat het regent

Wat mijn tranen betekenen

Dat ik van je hou

Liefs, we kunnen nog steeds door de storm rijden

Vind onszelf opnieuw uit zonder het te beseffen

Kom en knuffel me, voel opnieuw

Dat ik van je hou

Liefs, ik weet dat we elkaar bijna niet meer begrijpen

Zoveel lawaai maakte plaats voor stilte

Stilte, dat is de stem van degenen die stoppen met horen

Liefs, ik weet dat ik altijd te laat ben geweest

Dat het ook niet makkelijk was om van mij te houden, zonder te huilen

Maar ik ben nooit gestopt met leven

met een open hart voor jou

Liefs, houd me zo stevig vast dat het pijn doet

Kom en knuffel me zo veel dat het regent

Wat mijn tranen betekenen

Dat ik van je hou

Liefs, we kunnen nog steeds door de storm rijden

Vind onszelf opnieuw uit zonder het te beseffen

Kom en knuffel me, voel opnieuw

dat ik van je hou, dat ik van je hou

we kunnen het mis hebben

We verdienen de kans

Liefs, houd me zo stevig vast dat het pijn doet

Kom en knuffel me zoals je bent

Die van altijd die ik nooit heb verloren

Dat ik van je hou…

Liefs, we kunnen nog steeds door de storm rijden

Vind onszelf opnieuw uit zonder het te beseffen

Kom en knuffel me, voel opnieuw

dat ik van je hou, dat ik van je hou

Dol zijn op