Cantaré - Pastora Soler

A todo lo imposible,

al cielo azul de Andalucía,

al niño que sonríe,

al mar en calma,

al sol que brilla…

Es lo que siempre quise,

me faltaría el aire sin cantar…

A ese amor que sigue

sembrando sueños en mi almohada,

a mis buenas raíces,

a lo perdido, a la esperanza…

Si algo me lo impide,

no sé qué haría sin poder cantar…

No sé que haría…

Cantaré,

por más que vengan días grises,

Cantaré,

tal vez así serán felices,

Cantaré,

que es mi manera de sentirme viva,

con todo el alma…

Cantaré,

nací cantando así he de irme,

Cantaré,

igual que a un ave me hace libre,

Cantaré,

porqué no sé decirte de otro modo,

lo que siento

lo que enciende el corazón,

Yo cantaré…

Al verso que me escribes,

a la mirada de una madre,

al llanto de esa virgen,

a mis amigos y a mi sangre…

Es lo que siempre quise,

me faltaría el aire sin cantar…

Me faltaría…

Cantaré…

Voor alles wat onmogelijk is,

naar de blauwe lucht van Andalusië,

naar de jongen die lacht,

naar de kalme zee,

naar de stralende zon...

Het is wat ik altijd al wilde

Ik zou kortademig zijn zonder te zingen...

Op die liefde die volgt

dromen planten op mijn kussen,

naar mijn goede wortels,

naar de verlorenen, naar de hoop...

Als iets me tegenhoudt,

Ik weet niet wat ik zou doen zonder te kunnen zingen...

Ik weet niet wat ik zou doen…

ik zal zingen

hoe grijze dagen ook komen,

ik zal zingen

misschien zullen ze dan gelukkig zijn,

ik zal zingen

dat is mijn manier om me levend te voelen,

met heel mijn ziel...

ik zal zingen

Ik ben zo zingend geboren, ik moet gaan,

ik zal zingen

net zoals een vogel me vrij maakt,

ik zal zingen

omdat ik niet weet hoe ik je anders moet vertellen,

wat ik voel

wat het hart ontsteekt,

Ik zal zingen…

Op het vers dat je me schrijft,

in de ogen van een moeder,

tot de tranen van die maagd,

aan mijn vrienden en aan mijn bloed...

Het is wat ik altijd al wilde

Ik zou kortademig zijn zonder te zingen...

ik zou missen...

Ik zal zingen…