En la madrugá - Pastora Soler

En la madrugá se encendió mi estrella

Cuanto más te amaba más brillaba ella

Te entregué mi alma aquella madrugá…

La luz de la mañana puso en mí

La dulce sensación de respirarte

El tiempo siempre cura la razón

Y ahora puedo recordarte sin dañarme…

La luz de la mañana puso en mí

La intensa sensación de ir a buscarte

El tiempo fue calmando aquel adiós

Y ahora puedo enamorarme y no equivocarme…

Callejuelas en silencio

Y el aroma de tu encuentro

Van tejiendo los momentos

Donde habita la emoción…

Sin hablarnos entendemos

Sin guardarnos los secretos

Sin mostrar rencor nos habló el corazón…

En la madrugá se encendió mi estrella

Cuanto más te amaba más brillaba ella

Te entregué mi alma aquella madrugá…

En la madrugá se encendió mi estrella

Cuanto más te amaba más brillaba ella

Te entregué mi alma aquella madrugá…

La luz de la mañana puso en ti

La intensa fantasía de reconquistarme…

Los besos tienen su propio lenguaje

Y este beso es para amarte y perdonarte…

En la plaza del deseo

Prometimos mil te quiero

Sin tenerle miedo al miedo

Sin dudar del desamor…

Y en la fuente de los sueños

Que se cumplen sin tenerlos

Te di mi corazón

Y mi promesa de amor…

En la madrugá se encendió mi estrella

Cuanto más te amaba más brillaba ella

Te entregué mi alma aquella madrugá…

En la madrugá se encendió mi estrella

Cuanto más te amaba más brillaba ella

Te entregué mi alma aquella madrugá…

Bij het ochtendgloren lichtte mijn ster op

Hoe meer ze van je hield, hoe meer ze straalde

Ik gaf je mijn ziel die ochtend...

Het ochtendlicht viel op mij

Het zoete gevoel dat je ademt

Tijd heelt altijd de rede

En nu kan ik me je herinneren zonder mezelf pijn te doen...

Het ochtendlicht viel op mij

Het intense gevoel om jou te gaan zoeken

De tijd kalmeerde dat afscheid

En nu kan ik verliefd worden en me niet vergissen...

steegjes in stilte

En de geur van je meeting

Ze weven de momenten

Waar de emotie leeft...

Zonder te spreken begrijpen we

zonder onze geheimen te bewaren

Zonder wrok te tonen, sprak het hart tot ons...

Bij het ochtendgloren lichtte mijn ster op

Hoe meer ze van je hield, hoe meer ze straalde

Ik gaf je mijn ziel die ochtend...

Bij het ochtendgloren lichtte mijn ster op

Hoe meer ze van je hield, hoe meer ze straalde

Ik gaf je mijn ziel die ochtend...

Het ochtendlicht viel op jou

De intense fantasie om me terug te winnen...

kussen hebben hun eigen taal

En deze kus is om van je te houden en je te vergeven...

Op het plein van verlangen

We hebben duizend beloofd dat ik van je hou

Zonder bang te zijn voor angst

Zonder te twijfelen aan het gebrek aan liefde...

En bij de fontein van dromen

Die worden vervuld zonder ze te hebben

ik gaf je mijn hart

En mijn belofte van liefde...

Bij het ochtendgloren lichtte mijn ster op

Hoe meer ze van je hield, hoe meer ze straalde

Ik gaf je mijn ziel die ochtend...

Bij het ochtendgloren lichtte mijn ster op

Hoe meer ze van je hield, hoe meer ze straalde

Ik gaf je mijn ziel die ochtend...