Open Waters - Pariso

Finally I return with a new perspective.

But what I came to realise nothing will change, these souls still float and the

clouds don’t part.

I tested myself and I survived, the leader of a lonely parade.

Do I set myself a path?

Experience is the name we give our mistakes.

My lungs fill with a new hope, the sense of uncertainty, a clouded year of

victory, comprimising misery.

Wash away my regrets, like blood from my cuts, use it to purify the weak and to

wake the fallen.

The air is cold here, the streets still empty.

Eindelijk kom ik terug met een nieuw perspectief.

Maar wat ik me realiseerde dat er niets zal veranderen, deze zielen zweven nog steeds en de

wolken scheiden niet.

Ik testte mezelf en ik overleefde, de leider van een eenzame parade.

Stel ik mezelf een pad in?

Ervaring is de naam die we onze fouten geven.

Mijn longen vullen zich met nieuwe hoop, het gevoel van onzekerheid, een bewolkt jaar van

overwinning, compromis ellende.

Was mijn spijt weg, zoals bloed van mijn wonden, gebruik het om de zwakken te zuiveren en om

maak de gevallenen wakker.

De lucht is hier koud, de straten zijn nog leeg.