Mothers Talons - Pariso

While I observe from my tower I’ll have to see you suffer.

I found you in amongst the leaves, far below those callous trees.

I’ll cradle your frail bones when my hope is left, I feel against my neck your

last faint breath.

Arrows have pierced your wings, you’re told you deserved this.

I wish I could provide the world you’d like.

But what can I do?

It kills me inside.

Your promise to yourself shows me that there’s a strength inside of you that

will never die.

Not held by chemical ties, it was told it would save you, I shed a tear,

for the strength you lose.

Your forgiving hand born from years of struggle.

Because your skin is soft and vulnerable.

But it hurts just as much with the world against you.

When you hear the silence I suggest you embrace it.

Terwijl ik vanaf mijn toren toekijk, zal ik je moeten zien lijden.

Ik vond je tussen de bladeren, ver onder die eeltige bomen.

Ik zal je zwakke botten wiegen als mijn hoop over is, ik voel je tegen mijn nek

laatste zwakke adem.

Pijlen hebben je vleugels doorboord, er wordt je verteld dat je dit verdiend hebt.

Ik wou dat ik de wereld kon bieden die je zou willen.

Maar wat kan ik doen?

Het doodt me van binnen.

Je belofte aan jezelf laat me zien dat er een kracht in je zit die

zal nooit sterven.

Niet vastgehouden door chemische banden, er werd gezegd dat het je zou redden, ik huilde,

voor de kracht die je verliest.

Je vergevingsgezinde hand geboren uit jarenlange strijd.

Omdat je huid zacht en kwetsbaar is.

Maar het doet net zo veel pijn als de wereld tegen jou is.

Als je de stilte hoort, raad ik je aan die te omarmen.